هم‌آوردان و مبارزه با شجاعان باز داشته باشد. ولى آگاه باشيد! درخت بيابانى (كه آب و غذاى كمترى به آن مى‌رسد) چوبش محكم‌تر است اما درختان سرسبز (كه همواره در كنار آب قرار دارند) پوستشان نازك‌تر (و كم‌دوام‌تر) اند و گياهان و بوته‌هايى كه جز با آب باران سيراب نمى‌شوند چوبشان قوى‌تر و آتششان شعله‌ورتر و پردوام‌تر است. (به‌علاوه اين جاى تعجب نيست كه من در عين سادگىِ غذا، شجاع باشم، چرا كه) من نسبت به پيامبر همچون نورى هستم كه از نور ديگرى گرفته شده باشد و همچون ذراع نسبت به بازو. (و به حول و قوه الهى چنان شجاعم كه) به خدا سوگند اگر همه عرب براى نبرد با من پشت به پشت يكديگر بدهند، من از ميدان مبارزه با آنها روى بر نمى‌گردانم (و در برابر آنها مى‌ايستم تا پيروز شوم يا شربت شهادت بنوشم) و اگر فرصت دست دهد كه بر گردن گردن‌كشان عرب مسلّط شوم، به سرعت به سوى آنها (براى پيكار) خواهم شتافت و به زودى تلاش مى‌كنم كه زمين را از اين شخص معكوس و جسم واژگونه (معاويه) پاك سازم تا خاك و سنگريزه از ميان دانه‌هاى درو شده خارج شود (و جامعه اسلامى پاك و خالص گردد).

شرح و تفسير من همچون بهيمه پروارى نيستم!

امام عليه السلام در اين بخش از سخنانش به چهار نكته مهم اشاره مى‌فرمايد. نخست به هدفش از اين زهد گسترده و فراگير اشاره كرده مى‌فرمايد: «من آفريده نشده‌ام كه غذاهاى پاكيزه (و رنگارنگ) مرا به خود مشغول دارد، همچون حيوان پروارى كه تمام همّش علف اوست و يا چون حيوان رها شده (در بيابان و مرتع) كه كارش جستجو كردن علف و پر كردن شكم از آن است و از سرنوشتى كه در انتظار اوست بى‌خبر است»؛

(فَمَا خُلِقْتُ لِيَشْغَلَنِي أَكْلُ الطَّيِّبَاتِ، كَالْبَهِيمَةِ