44 و من كتاب له عليه‌السلام إلى‌ زَيادِ ابْنِ أَبيهِ وَقَدْ بَلَغَهُ أنَّ مُعاوِيَةَ كَتَبَ إلَيْهِ يُريدُ خَديعَتَهُ بِاسْتِلْحاقِهِ‌

از نامه‌هاى امام عليه السلام‌

به زياد بن ابيه است در هنگامى كه به آن حضرت گزارش رسيد معاويه مى‌خواهد با ملحق ساختن زياد به فرزندان ابوسفيان، وى را بفريبد. [1]

نامه در يك نگاه‌

سرچشمه اين نامه آن است كه امام عليه السلام با خبر مى‌شود كه معاويه نامه‌اى به زياد بن ابيه نوشته است كه او را برادر واقعى خود بداند به اين ترتيب كه زياد را فرزند نامشروع ابوسفيان معرفى كند كه از زن بدكارى متولد شده، و از اين طريق او را

[1]. سند نامه:

اين نامه را قبل از سيد رضى، مدائنى (در كتاب فتوح الاسلام) آورده و قابل توجّه است كه روايت مدائنى با آنچه سيّد رضى نقل كرده است تفاوت‌هايى دارد و نشان مى‌دهد كه سيّد رضى اين روايت را از مدائنى نگرفته بلكه از جاى ديگرى به دست آورده است. بعد از مرحوم سيّد رضى، ابن اثير در كتاب كامل در حوادث سنه 44 و در اسدالغابة و ابن عبدالبرّ در استيعاب در شرح حال زياد آورده‌اند (مصادر نهج‌البلاغه، ج 3، ص 352).