به موجب همين سوابق، على عليه السلام حكومت بحرين را بعد از عمر بن ابى‌سلمه به او سپرد و بيت‌المال را به‌دست او داد (امّا متأسفانه از آنجا كه اموال كلان هميشه وسوسه‌انگيز و مفسده‌آفرين است) او به هر يك از افراد قوم و قبيله خود كه به بحرين مى‌آمدند مبلغ قابل ملاحظه‌اى از بيت‌المال را مى‌بخشيد. اين خبر به اميرمؤمنان على عليه السلام رسيد نامه‌اى به او نوشت و ملامتش كرد و از او حساب و كتاب بيت‌المال را مطالبه نمود؛ ولى نعمان چون نمى‌توانست حساب صحيحى ارائه دهد، باقى‌مانده اموال بيت‌المال را برداشته به شام گريخت و به معاويه ملحق شد.[1]

[1]. مصادر نهج‌البلاغه، ج 3، ص 345 و 346.