اين نامه همانگونه كه در پايان آن در بحث نكات به صورت مشروح خواهد آمد،
بنابر معروف به عبد اللَّه بن عباس نوشته شده است و امام عليه السلام او را به جهت
عدم رعايت موازين صحيح در بيتالمال سرزنش و نكوهش كرده است و همچون پدرى دلسوز و
با محبّت كه فرزندش را در راه خطا مىبيند، بر او بانگ
بخشهايى از اين نامه را ابن قتيبه (متوفاى 276) در كتاب عيون الاخبار آورده
است و بلاذرى (متوفاى 279) در كتاب انساب الاشراف و ابن عبد ربه (متوفاى 328) در
عقد الفريد آورده و اينها همگى قبل از سيد رضى مىزيستهاند و از كسانى كه پس از
سيد رضى بوده و آن را در كتابهاى خود آوردهاند، احمد بن محمد بن ميدانى در مجمع
الامثال و سبط بن جوزى در تذكرة الخواص است.
ابن ابى الحديد در شرح نهج البلاغه خود مىگويد: راويان اتفاق نظر دارند كه
اين نامه از على عليه السلام است و در اكثر كتب تاريخى آمده است (مصادر
نهجالبلاغه، ج 3، ص 344).
نام کتاب : پيام امام امير المومنين(ع) نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 10 صفحه : 115