سپس به مجموعه سوّم از فرشتگان اشاره كرده، مى‌فرمايد: «گروهى از آنان حافظان بندگان اويند و دربانان بهشتهاى او» (و منهم الحفظة لعباده و السّدنة [1] لابواب جنانه).

«حفظة» جمع «حافظ» به معناى نگاهبان است و در اين جا دو معنى مى‌تواند داشته باشد: يكى نگاهبانان بر بندگان كه مراقب اعمال آنها هستند و آنها را ثبت و ضبط مى‌كنند كه در آيه 4 سوره طارق به آن اشاره شده است: «إِنْ كُلُّ نَفْسٍ لَمَّا عَلَيْها حافِظٌ»، هر كسى نگاهبانى بر او گمارده شده» و نيز در آيه 10 و 11 سوره انفطار مى‌خوانيم: « «وَ إِنَّ عَلَيْكُمْ لَحافِظِينَ كِراماً كاتِبِينَ»، بر شما حافظانى گمارده شده، نگاهبانانى بزرگوار كه پيوسته اعمال شما را مى‌نويسند».

دوّم نگاهبانان بندگان كه آنها را از آفات و بلاها و حوادث مختلف حفظ مى‌كنند كه اگر آنها نباشند انسانها دائما در معرض نابودى هستند. همان گونه كه در آيه 11 سوره رعد آمده، مى‌فرمايد: «لَهُ مُعَقِّباتٌ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ يَحْفَظُونَهُ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ»، براى انسان مأمورانى است كه پى در پى، از پيش رو و از پشت سر، او را از حوادث (غير حتمى) الهى حفظ مى‌كنند».

ولى معناى اوّل با جمله‌هاى قبل كه سخن از وحى و تكاليف شرعى داشت و جمله بعد كه اشاره به بهشت و جزاى اعمال مى‌كند تناسب بيشترى دارد هر چند جمع ميان دو معنى نيز از مفهوم عبارت دور نيست.

«سدنة» جمع «سادن» به معنى دربان و «جنان» (بر وزن كتاب) جمع «جنّت» به معناى بهشت است و از اين تعبير استفاده مى‌شود كه خداوند بهشتهاى متعدّدى دارد و بعضى از شارحان نهج البلاغه عدد آن را هشت مى‌دانند كه در قرآن مجيد به نامهاى: «جنّة النّعيم و جنّة الفردوس و جنّة الخلد و جنّة المأوى و جنّة عدن‌

[1] «سدنة» جمع «سادن» به معناى خدمتكار و دربان است.