مى‌كند، و آنها را به مغفرت واسعه حق نويد مى‌دهد، و تأكيد مى‌كند كه هر كس مسؤول اعمال خويش است و هيچ كس بار گناه ديگرى را بر دوش نمى‌كشد.

5- براى تكميل اين اهداف در بخش ديگرى از اين سوره گوشه‌هائى از مسأله «معاد» را منعكس مى‌سازد، و دليل روشنى براى اين مسأله از آنچه در نشئه دنيا وجود دارد اقامه مى‌كند.

6- مطابق معمول اشاراتى به سرنوشت دردناك اقوام پيشين كه در طريق دشمنى با حق پافشارى و لجاج و عناد داشتند، مى‌كند.

7- و سر انجام سوره را با امر به سجده و عبادت براى پروردگار پايان مى‌بخشد.

ضمنا نامگذارى اين سوره به «النجم» به خاطر نخستين آيه آن است.

فضيلت تلاوت سوره:

در حديثى از رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله مى‌خوانيم: «هر كس سوره «النّجم» را بخواند خداوند به عدد هر يك از كسانى كه به پيامبر ايمان آوردند و كسانى كه او را انكار كردند ده حسنه به او عطا مى‌كند».

مسلما چنين پاداشهاى عظيمى از آن كسانى است كه تلاوت اين سوره را وسيله‌اى براى انديشيدن، و سپس عمل، قرار دهند، و تعليمات مختلف اين سوره در زندگى آنها پرتوافكن شود.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌ به نام خداوند بخشنده بخشايشگر

(آيه 1)- قابل توجه اين كه سوره پيشين (سوره طور) با كلمه «النّجوم» (ستارگان) پايان يافت، و اين سوره با كلمه «النّجم» (ستاره) آغاز مى‌شود كه خداوند به آن سوگند ياد كرده، مى‌فرمايد: «سوگند به ستاره هنگامى كه افول مى‌كند» (وَ النَّجْمِ إِذا هَوى‌).

ظاهر آيه آنچنان كه اطلاق واژه «النّجم» اقتضا مى‌كند سوگند به همه ستارگان آسمان است كه از نشانه‌هاى بارز عظمت خداوند، و از اسرار بزرگ جهان آفرينش و از مخلوقات فوق العاده عظيم پروردگار است.

تكيه بر غروب آنها، در حالى كه طلوع آنها بيشتر جلب توجه مى‌كند به خاطر