مى‌كند، روزى وسيعى به او مى‌دهد، و قبر او را با چراغى روشن مى‌سازد كه تا روز قيامت مى‌درخشد»! كرارا گفته‌ايم تنها لقلقه زبان براى رسيدن به اين همه پاداش عظيم كافى نيست بلكه هدف تلاوتى است انديشه برانگيز، و انديشه‌اى عمل آفرين! ضمنا نامگذارى سوره به «ذاريات» به تناسب نخستين آيه اين سوره است.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌ به نام خداوند بخشنده بخشايشگر

(آيه 1)- سوگند به طوفانها و ابرهاى باران زا! بعد از سوره «و الصّافات» اين دومين سوره‌اى است كه با سوگندهاى مكرّر آغاز مى‌شود، سوگندهائى پر معنى و تفكر آفرين، سوگندهائى بيدار كننده و آگاهى‌بخش.

جالب اين كه محتواى اين سوگندها ربط خاصى با مباحث رستاخيز دارد، و با ظرافت و زيبائى مخصوصى اين بحث مهم را از جوانب گوناگون تعقيب مى‌كند.

حقيقت اين است كه سوگندهاى قرآن كه تعداد آن زياد است يكى از چهره‌هاى اعجاز اين كتاب آسمانى و از زيباترين و درخشنده‌ترين فرازهاى آن است كه شرح هر كدام در جاى خود خواهد آمد.

در آغاز اين سوره خداوند به پنج موضوع مختلف سوگند ياد كرده است.

نخست مى‌فرمايد: «سوگند به بادهائى كه (ابرها را) به حركت در مى‌آورند» (وَ الذَّارِياتِ ذَرْواً). و گرد و غبارها و بذر گياهان و نطفه‌هاى گلها را در روى زمين به هر سو مى‌پراكنند.

(آيه 2)- سپس مى‌افزايد: «سوگند به آن ابرها كه بار سنگينى (از باران را) با خود حمل مى‌كنند» (فَالْحامِلاتِ وِقْراً).

(آيه 3)- «و سوگند به كشتيهائى كه (بر رودخانه‌هاى عظيم و صفحه درياها) به آسانى به حركت در مى‌آيند» (فَالْجارِياتِ يُسْراً).