هنگام ترس و وحشت، و هنگام خشم و غضب مالك نفس خويشتن باشد خداوند بدن او را بر آتش دوزخ حرام مى‌كند».

(آيه 38)- در اين آيه به سومين تا ششمين اوصاف آنها اشاره كرده، مى‌فرمايد: «و آنها كه دعوت پروردگارشان را اجابت كرده، و فرمانهاى او را از جان و دل پذيرفته‌اند» (وَ الَّذِينَ اسْتَجابُوا لِرَبِّهِمْ).

«و نماز را بر پا داشته‌اند» (وَ أَقامُوا الصَّلاةَ).

«و كار آنها به طريق شورى و مشورت در ميان آنها صورت مى‌گيرد» (وَ أَمْرُهُمْ شُورى‌ بَيْنَهُمْ).

«و از آنچه به آنها روزى داده‌ايم، در راه خداوند انفاق مى‌كنند» (وَ مِمَّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقُونَ).

در آيه قبل سخن از پاك سازى وجودشان از گناهان و غلبه بر خشم و غضب بود، اما در اين آيه سخن از بازسازى وجودشان در جنبه‌هاى مختلف است كه از همه مهمتر اجابت دعوت پروردگار و تسليم در برابر فرمان اوست.

(آيه 39)- در توصيف ديگر كه هفتمين توصيف مؤمنان راستين است مى‌فرمايد: «و كسانى كه هر گاه ستمى به آنان رسد تسليم ظالم نمى‌شوند و از ديگران يارى مى‌طلبند» (وَ الَّذِينَ إِذا أَصابَهُمُ الْبَغْيُ هُمْ يَنْتَصِرُونَ).

هم مظلوم موظف به مقاومت در برابر ظالم و فرياد برآوردن است، و هم مؤمنان ديگر موظف به پاسخگويى او هستند.

اين برنامه مثبت و سازنده به ظالمان هشدار مى‌دهد كه اگر دست به ستم بيالايند مؤمنان ساكت نمى‌نشينند، و در برابر آنها به پا مى‌خيزند، و هم به مظلومان اعتماد مى‌بخشد كه اگر استغاثه كنند ديگران به يارى آنها مى‌شتابند.

(آيه 40)- ولى از آنجا كه يارى كردن يكديگر نبايد از مسير عدالت خارج شود، و به انتقامجويى، و كينه‌توزى، و تجاوز از حد منتهى گردد، در اين آيه فورا آن را مشروط ساخته، مى‌افزايد: توجه داشته باشيد «كيفر بدى، مجازاتى همانند آن است» (وَ جَزاءُ سَيِّئَةٍ سَيِّئَةٌ مِثْلُها).