ولى به زودى (نتيجه كار خود را) خواهند دانست» (فَكَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ).

(آيه 171)- حزب اللّه پيروز است! به دنبال بحثهاى گوناگونى كه پيرامون مبارزات انبياى بزرگ و كارشكنيهاى مشركان بى‌ايمان طى آيات اين سوره آمده است، اكنون كه به آخرين آيات سوره نزديك مى‌شويم مهمترين مسأله را در اين رابطه بيان مى‌كند، و آن خبر از پيروزى نهائى لشكر خدا بر لشكر شيطان و دشمنان حق است، تا مؤمنان در هر عصر و زمان به اين وعده بزرگ الهى دلگرم شوند و براى ادامه مبارزه با لشكر باطل آماده و مقاوم گردند.

مى‌فرمايد: «وعده قطعى ما براى بندگان فرستاده ما از پيش مسلّم شده ...» (وَ لَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنا لِعِبادِنَا الْمُرْسَلِينَ).

(آيه 172)- «كه آنان يارى شدگانند» (إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورُونَ).

(آيه 173)- «و لشكر ما (در تمام صحنه‌ها) پيروزند» (وَ إِنَّ جُنْدَنا لَهُمُ الْغالِبُونَ).

چون عبارت صريح و گويا، و چه وعده روح پرور و اميد بخشى؟!

(آيه 174)- سپس در ادامه اين آيات، هم براى دلدارى پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و مؤمنان و تأكيد بر پيروزى، و هم تهديد مشركان بى‌خبر مى‌گويد: «از آنها [كافران‌] روى بگردان تا زمان معيّنى» كه فرمان جهاد فرارسد (فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِينٍ).

(آيه 175)- سپس اين جمله را با تهديد ديگرى تأكيد كرده، مى‌فرمايد: «وضع آنها را بنگر (چه بى‌محتواست) اما به زودى (نتيجه اعمال خود را) مى‌بينند» (وَ أَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ). به زودى پيروزى تو و مؤمنان، و شكست ذلت بار خود را در اين دنيا، و مجازات الهى را در جهان ديگر خواهند ديد.

(آيه 176))- و از آنجا كه اين خيره‌سران بى‌شرم پيوسته اين سخن را تكرار مى‌كردند كه وعده عذاب الهى چه شد؟ و اگر راست مى‌گوئى چرا معطلى؟ قرآن با لحنى تهديدآميز در پاسخ آنها مى‌گويد: «آيا اينها براى عذاب ما عجله مى‌كنند»؟

(أَ فَبِعَذابِنا يَسْتَعْجِلُونَ).

گاه مى‌گويند: اين وعده الهى چه شد؟ و گاه مى‌گويند اين پيروزى كى‌