(آيه 88)- بالاخره چهارمين دستور، تأكيد مجددى است بر نفى هر گونه شرك، مى‌فرمايد: «و هيچ معبود ديگرى را با خدا مخوان» (وَ لا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ).

اين دستورهاى پى در پى كه هر كدام ديگرى را تأكيد مى‌كند، اهميت مسأله توحيد را در برنامه‌هاى اسلامى روشن مى‌سازد.

به دنبال اين دستورات چهارگانه، توصيفهاى چهار گانه‌اى از خدا مى‌كند، كه آنها نيز تأكيد پى در پى در مسأله توحيد است.

نخست مى‌گويد: «هيچ معبودى جز او نيست» (لا إِلهَ إِلَّا هُوَ).

«همه چيز جز ذات پاك او فانى و نابود مى‌شود» (كُلُّ شَيْ‌ءٍ هالِكٌ إِلَّا وَجْهَهُ).

و هنگامى كه دانستيم تنها چيزى كه در اين عالم باقى مى‌ماند ذات پاك خداست روشن مى‌شود هر چيز به نحوى با ذات پاك او پيوند و ارتباط داشته باشد از آن نظر فنا و هلاك براى او نيست.

«حكم و حاكميت (در جهان تكوين و تشريع) مخصوص ذات پاك اوست» (لَهُ الْحُكْمُ).

«و همه به سوى او باز گردانده مى‌شويد» (وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ).

توصيفهاى سه گانه اخير مى‌تواند دليلى بر اثبات توحيد و ترك هر گونه بت پرستى باشد كه در توصيف اول آمده است.

«پايان سوره قصص»