فضيلت تلاوت سوره:

در حديثى از پيامبر گرامى اسلام صلّى اللّه عليه و آله چنين آمده است: «هر كس سوره طس سليمان (سوره نمل) را بخواند خداوند به تعداد كسانى كه سليمان را تصديق و يا تكذيب كردند، و همچنين هود و شعيب و صالح و ابراهيم را، ده حسنه به او مى‌دهد، و به هنگام رستاخيز كه از قبرش بيرون مى‌آيد، نداى لا اله الّا اللّه سر مى‌دهد».

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌ به نام خداوند بخشنده بخشايشگر

(آيه 1)- قرآن از سوى حكيم دانايى است: باز در آغاز اين سوره به «حروف مقطّعه» قرآن بر خورد مى‌كنيم «طا، سين» (طس).

با توجه به اين كه بلا فاصله بعد از آن از عظمت قرآن سخن مى‌گويد به نظر مى‌رسد كه يكى از اسرار آن اين باشد كه اين كتاب بزرگ و آيات مبين از حروف ساده الفبا تشكيل يافته، و زيبنده ستايش، آن آفريدگارى است كه چنين اثر بديعى را از چنان مواد ساده‌اى به وجود آورده.

سپس مى‌افزايد: «اين آيات قرآن و كتاب مبين است» (تِلْكَ آياتُ الْقُرْآنِ وَ كِتابٍ مُبِينٍ).

(آيه 2)- در اين آيه دو توصيف ديگر براى قرآن بيان شده: قرآنى كه «مايه هدايت، و وسيله بشارت براى مؤمنان است» (هُدىً وَ بُشْرى‌ لِلْمُؤْمِنِينَ).

چرا كه تا مرحله‌اى از تقوا و تسليم و ايمان به واقعيتها در دل انسان نباشد به دنبال حق نمى‌رود.

(آيه 3)- «همان كسانى كه نماز را بر پامى‌دارند و زكات را ادا مى‌كنند و به آخرت يقين دارند» (الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ).

و به اين ترتيب هم اعتقاد آنها به مبدأ و معاد محكم است، و هم پيوندشان با خدا و خلق. بنا بر اين اوصاف فوق اشاره‌اى به اعتقاد كامل و برنامه عملى جامع آنهاست.