سوره نمل [27]

اين سوره در «مكّه» نازل شده، و 93 آيه است‌

محتواى سوره:

محتواى اين سوره از نظر كلى همان محتواى سوره‌هاى مكى است، از نظر اعتقادى بيشتر روى مبدء و معاد تكيه مى‌كند.

و از نظر مسائل عملى و اخلاقى، بخش قابل ملاحظه‌اى از سر گذشت پنج پيامبر بزرگ الهى، و مبارزات آنها با اقوام منحرف بحث مى‌كند، تا هم دلدارى و تسلّى خاطر براى مؤمنانى باشد كه مخصوصا در آن روز در مكه در اقليت شديد قرار داشتند، و هم هشدارى باشد براى مشركان لجوج و بيدادگر.

يكى از امتيازات اين سوره بيان بخش مهمى از داستان «سليمان» و «ملكه سبأ» و چگونگى ايمان آوردن او به توحيد، و سخن گفتن پرندگانى، همچون هدهد، و حشراتى همچون مورچه، با سليمان است.

اين سوره به خاطر همين معنى، سوره «نمل» (مورچه) ناميده شده، و عجب اين كه در بعضى از روايات به نام سوره سليمان آمده است.

ضمنا اين سوره از علم بى‌پايان پروردگار، و نظارت او بر همه چيز در عالم هستى، و حاكميت او در ميان بندگان سخن مى‌گويد.

اين سوره با «بشارت» شروع مى‌شود، و با «تهديد» پايان مى‌يابد، بشارتى كه قرآن براى مؤمنان آورده، و تهديد به اين كه خداوند از اعمال شما بندگان غافل نيست.