نمى‌تواند از چهارچوبه اصول و مقررّات انسانى بيرون باشد، و هرگونه تجاوز از اين اصول و مقررّات ولو در برابر دشمن، تجاوز از حدود الهى بشمار مى‌رود.

دقّت در دستوراتى كه پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله به هنگام حركت سربازان ومجاهدان به سوى ميدان نبرد مى‌داد، مسالمت جويى و عمق بينش انسانى اسلام را در اين قسمت مشخص مى‌سازد:

«به نام خدا حركت كنيد، و از خدا استمداد طلبيد، و براى او و طبق آيين فرستاده او پيكار نماييد.

هان اى مردم، مكر و فريب پيشه نكنيد، و در غنايم خيانت روا مداريد، دشمن را پس از كشتن مُثله نكنيد (اعضاى بدن او را بسان دوران جاهليّت نبُريد).

پيران و كودكان و زنان را آزار نرسانيد.

متعرّض رهبانان و عبادت پيشگان كه در غارها و ديرها ساكنند، نشويد.

هرگز درختان را جز در مورد ضرورت و نياز از ريشه قطع ننماييد.

نخلستان‌هاى دشمن را مسوزانيد، و با آب غرق نسازيد.

درختان ميوه‌دار را از بين نبرده، و زراعت دشمن را به آتش نكشيد.

حيوانات مفيد را جز براى قوت خود نكشيد.

هرگز آب‌هاى دشمن را با زهر آلوده نسازيد.

و از حيله (و شبيخون زدن) بپرهيزيد ...

و به اين ترتيب توسّل به هرگونه وسيله مبارزه غير انسانى همچون شبيخون زدن جنگ‌هاى ميكربى، آتش زدن و سوزاندن دام‌ها،