به ورثه برمى‌گردد و اگر وارثى ندارد بايد به حاكم شرع داده شود.

سؤال 1302- شخصى ادّعا مى‌كند كه برادرزاده‌اش تمام اموال خود را به او هبه كرده است؛ ولى او انكار مى‌كند و مى‌گويد: «تمام اموالى كه از پدرم به ارث رسيده است را امانت گذاشته‌ام و اصلًا و ابداً به كسى نداده‌ام» آيا در صورت عادل بودن مدّعى، قول او شرعاً مسموع است؟

جواب: قول مدّعى به تنهايى كافى نيست، هرچند عادل بوده باشد؛ بلكه بايد لااقل دو شاهد عادل بر ادّعاى او گواهى دهند.

سؤال 1303- پدرى مالى را به پسر نابالغ خويش هبه شرعى نموده است؛ ولى مدّتى بعد پدر، مقدارى از آن زمين را مى‌فروشد.

الف) آيا معامله پدر نسبت به زمين پسر نابالغ صحيح است، يا پدر ضامن مى‌باشد؟

جواب: پدر بعد از هبه به پسر نابالغ خود نمى‌تواند برگردد و اگر معامله‌اى روى آن براى خودش انجام دهد باطل است و اگر براى پسر و به نفع او بوده جايز است؛ ولى پولش مال پسر است و اگر آن مال تلف شده، پدر ضامن است.

ب) اگر پسر بالغ شود آيا حقّ فسخ دارد؟ و اگر حقّ فسخ دارد، آيا پسر بايد به مشترى رجوع كند و مال خودش را بگيرد، يا بايد به پدرش رجوع كند؟

جواب: اگر مال موجود است پسر مى‌تواند معامله را به هم بزند و از مشترى پس بگيرد، و اگر نيست مى‌تواند عوض آن را از پدر بگيرد.