دهند (يا حتّى بيشتر از عمر طبيعى عادى مانند 99 سال باشد) احتياط واجب آن است كه احكام عقد دائم بر آن جارى كنند (البتّه در مواردى كه مقرون به احتياط است)، بنابراين مردانى كه براى فرار از زير بار رفتن وظايف عقد دائم، صيغه موقّت 99 ساله جارى مى‌كنند فايده‌اى براى آنها ندارد.

سؤال 1009- اگر زن و مردى مصمّم به ايجاد رابطه جنسى با يكديگر باشند و فقط به دليل گريز از عذاب وجدان (يا عذاب اخروى)، قبل از ايجاد رابطه مذكور، با وجود شرايط و نبودن موانع، صيغه عقد موقّت بخوانند، آيا عقدشان صحيح است؟ يا همچنان عملشان «فساد و فحشا» مى‌باشد، چون نيّتشان چيز ديگر بوده است؟

جواب: اگر صيغه عقد را با تمام شرايط بخوانند، عملشان مشروع است.

سؤال 1010- آيا ازدواج موقّت به مدّت 99 سال يا بالاتر، با عنايت به اين كه مدّت متوسّط عمر اشخاص، كمتر از اين مقدار است و در واقع عملًا يك ازدواج دائم است، داراى احكام مربوط به ازدواج دائم مى‌گردد؟

جواب: چنين ازدواج موقّتى اشكال دارد، و همان گونه كه قبلًا گفته شد احتياط آن است كه احكام عقد دائم بر آن مترتّب كنند (در مواردى كه مقرون به احتياط است).

سؤال 1011- اگر عقدى واقع شده باشد، امّا اكنون زن مدّعى دوام و مرد مدّعى انقطاع است، اين عقد از لحاظ شرعى چه حكمى دارد؟

جواب: اين عقد در حكم انقطاع است و بايد مادام كه مدّت عقد انقطاع وجود دارد احكام زوجيّت اجرا شود و احتياط مستحب آن است كه در پايان مدّت، صيغه طلاق را نيز جارى كنند.

سؤال 1012- زن و مردى صيغه عقد غير دائمى (موقّت) جارى مى‌كنند؛ ولى مقدار، زمان و مهر را معيّن نمى‌كنند. بعد از آميزش و نزديكى مى‌فهمند كه اين كار مشروع نبوده است. آيا اين كار در حكم زناست و آنها گناهكار شناخته مى‌شوند و بچّه به دنيا