همان گونه كه بسيارى بر اثر ناآگاهى از اين احكام نورانى اسلام به راحتى به حرام مى‌افتند و گوشت و پوست خود و ديگر اعضاى خانواده را آلوده به آن مى‌كنند و به همين جهت از بسيارى از بركات معنوى محروم مى‌گردند. در حالى كه با دانستن يك مسأله شرعى مى‌توان از محيط ظلمانى حرام به حريم نورانى حلال منتقل شد.

چه كسانى مقصّرند؟

راستى چه كسانى مقصّرند؟ چرا در يك جامعه اسلامى بايد چنين حوادث تلخى رخ دهد؟ چگونه مى‌توان پذيرفت كه برخى از مردم با ساده‌ترين مسائل شرعى خود آشنا نباشند؟

بايد اعتراف كرد كه ما طلّاب و روحانيّون، كه وظيفه خطير و بسيار با ارزش تبيين احكام الهى را داريم، شايد در اين جهت بى‌تقصير نباشيم و امكان دارد در بعضى موارد اين وظيفه مهم را به فراموشى سپرده باشيم! و متأسّفانه عدّه‌اى، هرچند كم، اين عبادت بزرگ را دون شأن خود مى‌دانند! و اين راستى عجيب است.

البتّه گروهى از مكلّفين نيز در اين راستا بى‌تقصير نيستند و كوتاهى آنها نيز قابل انكار نيست؛ ولى همان گونه كه گذشت، كوتاهى مردم غالباً به اين مطلب برمى‌گردد كه احساس نياز نمى‌كنند.

ارزش فوق‌العاده تعليم و تعلّم احكام شرعى‌

براى روشن شدن ارزش اين كار مهم و سرنوشت‌ساز (فراگيرى احكام و مسائل شرعى) و اجر و قرب فراوانى كه براى بيان‌كننده اين احكام نورانى و مسائل شرعى و شنونده آن وجود دارد، كافى است در روايتى كه از وجود مقدّس حضرت صدّيقه كبرى، فاطمه زهرا (عليها السلام) به ما رسيده است، توجّه و دقّت لازم را بنماييم: