گاهى نتيجه كار كاملا نامشخص است.

جواب: اگر احتمال بهبودى، احتمال قابل توجّهى است بايد اقدام كرد (با جلب رضايت بيمار) و اگر احتمال ضعيف است و احتمال خطر نيز وجود دارد اقدام نكنيد.

ضمان طبيب‌

سؤال 1392- اگر پزشك بنا به اصرار بيمار، دارويى تجويز نمايد و يا ساير اقدامات درمانى كه مضرّ است انجام دهد، در صورت ايجاد عارضه، مسئول كيست؟

جواب: اگر پزشك اثر زيان‌بخش دارو را اعلام كند مسئوليتى در برابر عارضه ندارد و اگر اعلام نكند، مسئول است ولى در هر صورت پزشك بايد مقاومت كرده و داروى مضرّ را به بيمار معرّفى نكند.

سؤال 1393- با توجّه به اين كه ممكن است جان بيمار به طور اورژانسى (فورى) در خطر باشد و زمانى جهت تعيين حساسيت فرد به دارويى خاص وجود نداشته باشد، اگر با تجويز دارو، بيمار به آن حساسيت پيدا كرده دچار عوارض شديد و يا مرگ شود، آيا پزشك معالج در قبال اين عوارض مسئوليّتى خواهد داشت؟

جواب: بايد از بيمار يا ولىّ او اجازه بگيرد و اگر دسترسى به آنها نيست ما به عنوان حاكم شرع در اين گونه موارد ضرورى به اطبّا اجازه مى‌دهيم و ضامن نيستند. (به شرط اينكه دقّت كافى كنند)

سؤال 1394- اگر با توجّه به علوم امروزى، امكان تعيين حسّاسيّت يك دارو وجود نداشته باشد، آيا پزشك، در صورت ايجاد عارضه مسئول است؟

جواب: در صورتى كه آن دارو منحصر به فرد، نباشد و بيمار جنبه اورژانسى نداشته باشد، استعمال آن دارو روى انسان جايز نيست، امّا اگر دارو منحصر به فرد است و استعمال آن ضرورى به نظر مى‌رسد و احتمال نجات بيشتر از احتمال‌