سؤال 906- شخصى مى‌خواهند زن خود يا زن ديگرى را طلاق دهد، در شهرى كه ساكن است، عادل به آن معنايى كه فقها عظام فرموده‌اند نيست مگر بعضى از اشخاصى كه شخص مطلِّق نه به چشم خود از آنها معصيتى ديده و نه از ديگران شنيده كه تا حال معصيتى كرده باشند و در شهرهاى مجاور هم اشخاص عادلى را نمى‌شناسد و از طرفى هم به ناچار بايد اين طلاق واقع شود بفرماييد آيا نزد همان اشخاص فوق الذكر كه مورد وثوق و حسن ظنّ هستند مى‌تواند اجراى طلاق كند؟

جواب: همين گونه افراد براى شهود طلاق كافى هستند و عادل محسوب مى‌شوند.

عدّه طلاق‌

سؤال 907- دوشيزه‌اى به عقد دائم جوانى درمى‌آيد؛ نظر به اينكه از خانواده مذهبى بوده و به خاطر اين كه در رفت و آمد مشكلى نداشته باشند، صيغه عقد خوانده مى‌شود و بعد از عقد در مواقعى كه خلوت مى‌كرده‌اند نامزد و دوشيزه از راه دبر آميزش مى‌كرده‌اند، پس از مدّتى كار آنان منجر به اختلاف و جدايى مى‌گردد، دختر چون مسائل شرعى را نمى‌دانسته فكر مى‌كرده اين نوع آميزش عدّه ندارد به همين جهت متأسفانه در حال عدّه به عقد دائم ديگرى در مى‌آيد و بعد از چند سال زندگى و بچه‌دار شدن متوجّه مسأله مى‌شوند حكم شرعى را بيان فرماييد.

جواب: احتياط واجب آن است كه در فرض مسأله بعد از عدّه مجدّداً صيغه عقد بخوانند و حرام ابدى نيست.

سؤال 908- با توجّه به اين كه مدّت دو سال است كه اسلام را پذيرفته‌ام و مدّت شش ماه است كه از شوهر زرتشتى‌ام جدا شده‌ام عدّه نگه داشتن اين جانبه چگونه خواهد بود؟

جواب: چنانچه مدّت دو سال است اسلام را پذيرفته‌ايد از همان زمان قبول‌