نام کتاب : اخلاق در قرآن نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 3 صفحه : 438
8- در حديث ديگرى از اميرمؤمنان على عليه السلام آمده است كه ضمن نكوهش از
بعضى مردم عراق كه زنانشان در بيرون منزل به صورت زنندهاى با مردان اختلاط داشتند
فرمود: «لَعَنَ اللَّهُ مَنْ لايُغارُ؛ خدا لعنت كند كسى را كه غيرت ندارد».[1]
تعريف اقسام غيرت
همان گونه كه در بالا آورديم غيرت صفتى است كه انسان را وادار به دفاع شديد از
دين و آيين و ناموس و كشور خود مىكند، و اصولًا هرگونه دفاع شديد از ارزشها نوعى
غيرتمندى است. گرچه اين واژه غالباً درباره غيرت ناموسى به كار مىرود ولى مفهوم
آن وسيع و گسترده است.
البته اين صفت مانند صفات برجسته ديگر اگر به راه افراط كشيده شود مبدل به ضد
مىشود، و خلق نكوهيدهاى است، و آن در صورتى است كه به شكل دفاع غير منطقى و
آميخته با وسواس درآيد.
در حديثى از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله مىخوانيم كه پيامبر اكرم صلى
الله عليه و آله فرمود: «مِنَ الْغيرَةِ ما يُحبُ
اللّهَ وَ مِنْها ما يَكْرَهُ اللَّهُ فَاماما يُحِبُّ فَالْغيَرةُ فِى الرَيْبَةِ
وَ اماما يَكْرَهُ فَالغيرَةُ فى غَيْرِ الرَّيْبَةِ؛ نوعى از غيرت است كه خداوند آن را دوست دارد، و نوعى خدا آن را دوست ندارد،
اما غيرتى كه خدا آن را دوست دارد، غيرتى است كه در موارد مشكوك (كه قرائنى بر
آلودگىها وجود دارد) مىباشد، و اما آنچه را خدا نمىپسندد، غيرتى است كه در غير
اين موارد باشد (يعنى انسان مثلًا همسر خود را با ظن و گمان بى اساس متهم سازد، و
نسبت به پاكدامنى او گرفتار وسواس گردد كه اين صفت بسيار زشت و خطرناك و سبب تشويق
افراد پاكدامن به فساد مىشود.)»[2]
در حديث ديگرى از امام اميرالمؤمنين عليه السلام مىخوانيم در يكى از نامهها
به فرزند گراميش امام مجتبى عليه السلام فرمود: «وَ ايَّاكَ وَ التَّغايُرَ فِى غَيْرَ مَوْضِعِ غَيْرَةٍ
فَانَّ ذلكَ