يَدْعُوا الصَّحِيحَةَ إِلَى السَّقَمِ وَ الْبَرِيَّةَ الَى الرَّيْبِ؛ از غيرت در غير موردش بپرهيز چرا كه اين‌گونه غيرت‌ها (ى افراطى انحرافى و آميخته با وسواس) سبب مى‌شود كه افراد صحيح و درستكار از آنان، گرفتار آلودگى و بيمارى شوند و افراد بى‌گناه در معرض تهمت قرار گيرند.» [1]

حقيقت اين است كه افراط در همه چيز مذموم است به خصوص در امثال غيرت چرا كه افراط در آن، سبب مى‌شود كه انسان نسبت به نزديك‌ترين محارم خود سوء ظن پيدا كند، و آنها را با كنجكاوى‌هاى بى مورد و حركات مشكوك و سخنان بى‌اساس مورد اتهام قرار دهد، و اى بسا همين امر سبب شود كه آنها را در دامن فساد بيندازد و به هر حال اين گونه غيرت‌ها و سوء ظن‌ها در شرع اسلام حرام است و بايد جداً از آن پرهيز كرد. از اخبار مربوط به جاهليت چنين بر مى‌آيد كه يكى از علل كشتن دختران و زنده به گور كردن نوزادان دختر يا عامل اصلى آن نوعى غيرت انحرافى و بى‌منطق بود كه مى‌گفتند ممكن است اين‌ها بزرگ شوند و در جنگ‌هاى قبيلگى اسير چنگال دشمنان گردند، و نواميس ما به دست جوانان دشمن بيفتد، چه بهتر كه ما آنها را نابود كنيم، و نواميس خود را حفظ نماييم.

آثار غيرت در زندگى انسان‌ها

غيرت به صورت صحيح و معتدل و مثبت يك نيروى دفاعى عظيم است كه به كمك آن مى‌توان بر دشمنان و مخالفان پيروز شد، چرا كه اين نيروى باطنى هنگامى كه جان و مال و ناموس و دين و ايمان يا استقلال يك كشور در معرض تهديد قرار مى‌گيرد بسيج مى‌شوند، و تمام نيروهاى ذخيره وجود انسان را به حركت در مى‌آورد، و گاه يك انسان غيور در تحت تأثير عامل غيرت، نيرويى به اندازه ده انسان پيدا مى‌كند و تا حد ايثار و فداكارى، ايستادگى و پايمردى نشان مى‌دهد، به‌

[1]. نهج‌البلاغة، نامه 31.