نام کتاب : اخلاق در قرآن نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 3 صفحه : 406
بردبارى مخصوصى) به او فرمود: اين كار درست نيست كه هم شب بخوابى و هم روز، شب
را بخواب و روز را براى ما بگذار. [1]
اين رفتار كه نهايت محبت و تواضع و بردبارى امام را مىرساند مىتواند سرمشقى
براى افراد عصبانى باشد كه در اينگونه موارد از هر گونه خشونت چشم بپوشند و راه
حلم را در پيش گيرند.
***
در اينجا چند نكته قابل توجه است:
1- حلم و بردبارى آثار بسيارى در زندگى انسانها دارد، از جمله اين كه:
انسان را از خطرات غضب كه گاهى تا آخر عمر دامان انسان را رها نمىكند نجات و
رهايى مىبخشد.
ديگر اين كه مايه عزت و آبرو است، چرا كه همه مردم حلم و بردبارى را در مقابل
افراد نادان و لجوج دليل بر شخصيت و ظرفيت و عقل مىشمرند، لذا در بعضى از اخبار
از على عليه السلام آمده است: «مَنْ
حَلُمَ سادَ؛ آن كس كه حلم پيشه كند، بزرگ و سرور
مىشود».[2]
اضافه بر اين حلم در برابر نادان سبب مىشود كه مردم به يارى حليم و بر ضد
نادان قيام مىكند به همين دليل در حديثى مىخوانيم كه اميرمؤمنان على عليه السلام
مىفرمايد: «انَّ اوَّلَ عِوَضٍ الْحَليمِ مِن
خِصْلَتِهِ انَّ النَّاسَ كُلُّهُم اعْوانُهُ عَلى خَصْمِهِ؛[3] نخستين نتيجهاى كه شخص بردبار و حليم از
حلم خود مىگيرد اين است كه مردم به يارى او در مقابل دشمن جاهلش بر مىخيزند».[4]
به علاوه حلم سبب عزت و آبرو است در حالى كه خشم آميخته به جهل سبب آبروريزى
است. در حديثى از رسول خدا صلى الله عليه و آله آمده است: «ما اعَزَّ اللَّهُ بِجَهْلٍ قَطُّ وَ لا اذَلَّ بِحِلْمٍ
قَطُّ؛ خداوند هيچ كس را به خاطر جهلش عزيز
نمىكند، همان گونه كه هيچ كس را به خاطر حلمش ذليل نخواهد كرد».[5]