آيا به شما خبر بدهم از چيزى كه از روزه و نماز و صدقه برتر است، آن اصلاح ميان مردم است، زيرا فساد ميان مردم همه چيز را از بين مى‌برد». [1]

4- امام صادق عليه السلام فرمود: «صَدَقَةٌ يُحِبُّها اللَّهُ اصْلاحُ بَيْنَ النَّاسِ اذا تَفاسَدُوا وَتَقارُبُ بَيْنَهُمْ اذا تَباعَدُوا؛ صدقه‌اى كه خدا آن را دوست دارد اصلاح در ميان مردم است هنگامى كه روابط آنها خراب شود، و نزديك ساختن آنها به يكديگر است. هنگامى آنها از يكديگر دور شوند». [2]

5- در حديث ديگرى از همان حضرت آمده است كه به مفضل بن عمر فرمود: «اذا رَايْتَ بَيْنَ اثْنَيْنِ مِنْ شِيْعَتِنا مُنازِعَةً فَافْتَدْها مِنْ مالِى؛ هنگامى كه ميان دو نفر از شيعيان من نزاعى ديدى (بر سر امور مالى و مانند آن) با مال من، در ميان آنها صلح و سازش برقرار ساز». [3]

بر همين اساس يكى از ياران امام صادق عليه السلام به نام ابو حنيفه سابق الحج مى‌گويد نزاعى در ميان من و دامادم درباره ميراثى واقع شده بود. مفضّل از آن‌جا كه مى‌گذشت، كمى ايستاد سپس گفت: هر دو به منزل من بياييد، ما آنجا رفتيم و با چهارصد درهم، اختلاف ميان ما را حل كرد، سپس گفت بدانيد اين از مال من نبود بلكه از مال امام صادق عليه السلام بود كه دستور فرموده هرگاه اختلافى در ميان شيعيان واقع شود از مال آن حضرت برگيرم، و آنها را صلح دهم. [4]

6- در تفسير آيه شريفه‌ «وَلا تَجْعَلُوا اللَّهَ عُرْضَةً لِايْمانِكُمْ» آمده است كه امام صادق عليه السلام فرمود: «اذا دُعِيْتَ لِصُلْحٍ بَيْنَ اثْنَيِنِ فَلا تَقُلْ عَلَىَّ يَمينى انْ لا افْعَلَ؛ هنگامى كه تو را دعوت كردند كه ميان دو نفر صلح برقرار كنى نگو من قسم خوردم كه چنين كارى نكنم».

(اين قسم اعتبارى ندارد از آن صرف نظر كن). [5]

اين حديث اشاره به كسانى است كه گاهى اقدام به اصلاح ذات البين مى‌كنند، سپس گرفتار مشكلاتى مى‌شوند و سوگند ياد مى‌كنند كه ديگر گرد اين كار نگردند،

[1]. ميزان الحكمه، جلد 2، حديث 10517.

[2]. اصول كافى، جلد 2، صفحه 209، حديث 1.

[3]. همان مدرك، حديث 3.

[4]. همان مدرك، حديث 4.

[5]. اصول كافى، جلد 2، صفحه 210، حديث 6.