انجام مى‌دهيد كه هيچ كس از جهانيان، قبل از شما آن را انجام نداده است؛ وَ لُوطاً اذ قَال‌ لِقَوْمِهِ انَّكُم لَتَأْتُونَ الْفَاحِشَةَ مَا سَبَقَكُم بِهَا مِن أحَدٍ مِنَ العَالَمِينَ». [1]

«فاحشه» واژه‌اى است كه به هر كار بسيار زشت اطلاق مى‌شود، هر چند در تعبيرات متعارف بيشتر به‌ «فحشاء جنسى» اطلاق مى‌گردد. تعبير آيه فوق، نشان مى‌دهد كه در جامعه بشرى‌ «هم جنس گرايى» از قوم لوط عليه السلام شروع شد و تا آن زمان سابقه نداشت.

در ادامه آمده است: «آيا شما به سراغ مردان مى‌رويد و راه تداوم نسل انسان را قطع مى‌كنيد و در مجلس خود، اعمال زشت (ديگر نيز) انجام مى‌دهيد؟!؛ أَئِنَّكُم لتَأْتُونَ الرِّجَالَ و تَقْطَعُونَ السَّبِيلَ وَ تَأْتُونَ فِي نَادِيْكُمُ الْمُنكَر ...». [2]

در اين تعبير يكى از علت‌هاى مهم تحريم‌ «هم جنس گرايى» را قطع نسل بشر مى‌داند؛ زيرا هنگامى كه اين عمل زشت اخلاقى به شكل فراگير درآيد، خطر انقطاع نسل بشر، جامعه بشرى را تهديد مى‌كند.

بعضى از مفسّران، جمله‌ «وَ تَقْطَعُونَ السَّبِيلَ» آيه فوق را، اشاره به راهزنى و دزدى قوم لوط دانسته‌اند و بعضى اشاره به مزاحمت‌هاى جنسى مى‌دانند كه به عمد براى راهگذران به وجود مى‌آوردند!

«نادى» از ماده‌ «ندا» به معنى مجلس عمومى يا مجلس تفريح است؛ زيرا در آن‌جا افراد يكديگر را «ندا» مى‌كنند.

گرچه قرآن كريم، در اين‌جا شرح نداده كه آنها در جلسات تفريحى خود، چه منكرات ديگرى را انجام مى‌دادند، ولى پيداست كه اعمالى متناسب با همان عمل شنيعشان بوده است. در روايات آمده است، آنها در حضور جمع بدن‌هاى خود را برهنه مى‌كردند، فحش‌هاى ركيك مى‌دادند و كلمات زشت و بسيار زننده ردّ و بدل مى‌نمودند و حركات ناشايست ديگرى داشتند كه قلم از ذكر آنها شرم دارد.

آنها چنان، غرق در شهوت بودند كه خدا و همه ارزش‌هاى اخلاقى و انسانى را به باد مسخره مى‌گرفتند؛ به همين دليل، هنگامى كه پيامبرشان حضرت لوط عليه السلام از روى تعجب و انكار سؤالى از عمل شنيعشان نمود، «پاسخ قومش جز اين نبود كه گفتند: اگر

[1]-/ عنكبوت، 28

[2]-/ عنكبوت، 29