حسن خلق، روزى را زياد مى‌كند!» [1]

3- در حديث ديگرى از على عليه السلام درباره تأثير حسن اخلاق در جلب و جذب مردم به استحكام رابطه دوستى در ميان آنها چنين آمده است:

«مَنْ حَسُنَ خُلْقُهُ كَثُرَ مُحِبُّوهُ وَآنَسَتِ النُّفُوسُ بِهِ؛

كسى كه اخلاقش نيكو باشد، دوستانش فراوان مى‌شوند و مردم به او انس مى‌گيرند.» [2]

4- باز در حديث ديگرى از امام ششم، امام صادق عليه السلام اين معنى با صراحت بيشترى آمده، مى‌فرمايد:

«انَّ الْبِرَّ وَحُسْنَ الْخُلْقِ يَعْمُرانِ الدِّيارِ وَيَزيدانِ فِى الْاعْمارِ؛

نيكوكارى و حسن اخلاق، خانه‌ها (و شهرها) را آباد و عمرها را زياد مى‌كند!» [3]

شك نيست كه عمران و آبادى در سايه اتّحاد و صميميّت و همكارى در ميان قشرهاى جامعه به وجود مى‌آيد، و آنچه باعث تحكيم اين امور شود، از عوامل مهمّ عمران و آبادى خواهد بود.

طول عمر نيز مولود آرامش فكر و آسودگى خيال و جلوگيرى از فقر و همكارى و همبستگى اجتماعى است و اين امور در سايه اخلاق به دست مى‌آيد.

5- در همين رابطه، در حديثى از پيامبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله آمده است كه فرمود:

«حُسْنُ الْخُلْقِ يُثْبِتُ الْمَوَدَّةَ؛

اخلاق خوب پيوند محبّت و دوستى را محكم مى‌كند.» [4]

و نيز در احاديث متعدّدى درباره تأثير سوء خلق در ايجاد نفرت اجتماعى و پراكندگى مردم، و تنگى معيشت و سلب آرامش و آسايش مطالب فراوانى آمده است؛ از جمله:

6- در حديثى از على عليه السلام مى‌خوانيم:

«مَنْ ساءَ خُلْقُهُ ضاقَ رِزْقُهُ؛

كسى كه اخلاقش بد باشد، روزى او تنگ مى‌شود!» [5]

7- و نيز از همان حضرت آمده است كه فرمود:

«مَنْ ساءَ خُلْقُهُ اعْوَزَهُ الصَّديْقُ‌

[1]. بحار، ج 68، ص 396

[2]. غررالحكم‌

[3]. بحار، ج 68، ص 395

[4]. بحار، ج 74، ص 148

[5]. غررالحكم‌