نام کتاب : اخلاق در قرآن نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 366
«حُبّ فِى اللَّهِ»
و
«بُغْض فِى اللَّهِ»
كه هر دو در واقع اشاره به يك حقيقت است. طبق اين دو اصل ما موظّفيم دوستان
خدا را دوست داريم و دشمنان خدا را دشمن، و پيشوايان بزرگ دين يعنى پيامبر اكرم
صلى الله عليه و آله و امامان معصوم عليهم السلام را در همه چيز اسوه و الگوى خود
قرار دهيم.
اين دستور بقدرى مهمّ است، كه در آيات قرآن به عنوان نشانه ايمان، و در روايات
اسلامى به عنوان
«اوْثَقُ عُرَى الْايمانِ»
(محكمترين دستگيره ايمان) معرّفى شده،
و تا «تولّى» و «تبرّى» نباشد، بقيّه اعمال عبادات و اطاعات، بى حاصل شمرده شده است، كه مدارك آن از
آيات و روايات را به خواست خدا در بحثهاى آينده خواهيم ديد.
اين تولّى و تبرّى يا «حبّ فى اللَّه و بغض فى اللَّه» يكى از گامهاى بسيار
مهم و مؤثّر در تهذيب نفس و سير و سلوك الى اللَّه است.
روى همين اصل، بسيارى از علماى اخلاق وجود استاد و مربّى را براى رهروان اين
راه، لازم شمردهاند، كه بحث مشروح آن در آينده خواهد آمد.
با اين اشاره به سراغ آيات قرآن مىرويم و مسأله تولّى و تبرّى را در قرآن
مجيد مورد بررسى قرار مىدهيم: