5- از بعضى از احاديث استفاده مى‌شود كه پرگويى مايه قساوت و سنگدلى است، در حديثى از امام صادق عليه السلام مى‌خوانيم:

«كانَ الْمَسيحُ عليه السلام يَقُولُ لا تَكْثِر الْكَلامَ فى غَيْرِ ذِكْرِ اللَّهِ فَانَّ الَّذينَ يَكْثِرُونَ الْكَلامَ فى غَيْرِ ذِكْرِ اللَّهِ قاسِيَةٌ قُلُوبُهُم وَلكِنْ لا يَعْلَمُونَ؛

حضرت مسيح عليه السلام مى‌فرمود؛ جز به ذكر خدا سخن زياد مگوييد، زيرا كسانى كه در غير ذكر خدا سخن بسيار مى‌گويند دلهايى پر قساوت دارند ولى نمى‌دانند!» [1]

6- در حديث ديگرى از امام علىّ بن موسى الرّضا عليه السلام مى‌خوانيم: سكوت نه تنها از اسباب علم و دانش است، بلكه راهنما به سوى هر خير و نيكى است؛ فرمود:

«انَّ الصَّمْتَ بابٌ مِنْ ابْواابِ الْحِكْمَةِ، انَّ الصَّمْتَ يَكْسِبُ الْمَحَبَّةَ انَّهُ دَليْلٌ عَلى‌ كُلِّ خَيْرٍ؛

سكوت درى از درهاى دانش است، سكوت محبّت مى‌آورد، و دليل و راهنماى همه خيرات است.» [2]

اين كه مى‌فرمايد: سكوت محبّت مى‌آورد به خاطر اين است كه بسيارى از رنجشها و عداوتها از نيش زبان زدن و تعبيرات نامناسب درباره اشخاص حاصل مى‌شود، و سكوت انسان را از آن نجات مى‌دهد.»

7- سكوت سبب نجات از بسيارى از گناهان مى‌شود و در نتيجه كليد ورود در بهشت است. چنان كه در حديثى از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله مى‌خوانيم: كه مردى نزد آن حضرت آمد (و طالب سعادت و نجات بود) پيغمبر صلى الله عليه و آله فرمود: آيا تو را به چيزى راهنمايى كنم كه خدا به وسيله آن تو را وارد بهشت مى‌سازد، عرض كرد آرى اى رسول خدا! سپس دستور به انفاق و يارى مظلوم و كمك از طريق مشورت فرمود، و بعد دستور به سكوت داد و فرمود:

«فَاصْمُتْ لِسانَكَ الَّا مِنْ خَيْرٍ؛

سكوت اختيار كن جز از نيكيها» و در پايان افزود:

«هرگاه يكى از اين صفات در تو باشد، تو را به سوى بهشت مى‌برد.» [3]

8- بى شك يكى از آثار مثبت سكوت، آراسته شدن به زيور و قار است. همان گونه كه در حديثى از اميرمؤمنان على عليه السلام مى‌خوانيم:

«الصَّمْتُ يَكْسِيكَ الْوِقارَ، وَ يَكْفِيكَ مَئُونَةَ الْاعْتِذارِ؛

سكوت لباس وقار برتو مى‌پوشاند و مشكل عذر خواهى را از تو بر مى‌دارد!» [4]

[1]. اصول كافى جلد 2 صفحه 114

[2]. اصول كافى جلد 2 صفحه 113

[3] اصول كافى جلد 2 صفحه 113

[4]. غرر الحكم، شماره 1827