جواب: اگر موقع خواندن صيغه عقد بر ذمّه گرفته موظّف است بپردازد، و بازگشت جايز نيست.

سؤال 599- در صورت اختلاف زوجين در مقدار و وصف مهريّه، قول كدام يك مقدّم مى‌شود؟ اگر هيچ كدام دليلى جهت ادّعاى خود نداشته باشند چطور؟

جواب: چنانچه زوج مدّعى مقدار كمتر است، قول او پذيرفته مى‌شود، مگر اين كه دليلى بر خلاف آن اقامه شود.

سؤال 600- در بعضى ازدواج‌ها مهريّه‌هاى سنگينى در نظر گرفته مى‌شود، كه عندالمطالبه نيز مى‌باشد، در حالى كه مرد 500 هزار تومان هم پول ندارد. ولى براى اين كه ازدواج سر بگيرد، مثلا 20 ميليون تومان مهرِ پيشنهادى را مى‌پذيرد، و شايد در طول عمر خود به اين مبلغ دست نيابد، و از اوّل نيز محرز است كه در صورت مطالبه، قادر بر پرداخت چنين مهريّه‌اى نخواهد بود. اين نوع ازدواج‌ها شرعاً چه حكمى دارد؟

جواب: اين گونه مهريّه‌ها با چنان قرائنى كه ذكر شد، جدّى نيست. و جمله عند المطالبه را بايد حمل بر عند القدره و الاستطاعه كرد. بنابراين، به اجرا گذاشتن اين گونه مهريّه‌ها در صورت عدم قدرت جايز نمى‌باشد.

سؤال 601- بكارت دخترى در اثر تصادف زايل شده است. آيا ارش البكاره گرفته مى‌شود، يا مهر المثل؟

جواب: بايد مهر المثل بپردازد.

سؤال 602- شخصى ازدواج مى‌كند، و در حين اجراى عقد عالماً و عامداً مهريّه‌اى معيّن مى‌كنند، كه زوج فعلا توانايى پرداخت آن را به هيچ وجه ندارد، و ممكن است در مدّت طولانى هم نتواند آن را بپردازد. عرفاً هم اين گونه مهريّه‌ها را در ذمّه زوج نسيه حساب مى‌كنند، و زوجه هم در موقع اجراى عقد قصد مطالبه ندارد. آيا اين گونه مهريّه‌ها در شرع مقدس حالّ است، يا مؤجّل؟

جواب: در فرض سؤال اين گونه مهريّه‌ها مؤجّل است.

سؤال 603- در مواردى كه مهر المثل واجب مى‌شود، آيا حدّ اقل يا حدّ اكثرى وجود دارد؟