اى مردم! ما شما را از يك مردم و زن آفريديم و شما را تيره‌ها و قبيله‌ها قرار داديم تا يكديگر را بشناسيد؛ (اينها ملاك امتياز نيست) گرامى‌ترين شما نزد خداوند باتقواترين شماست؛ خداوند دانا و آگاه است!

هنگامى كه با آمدن اسلام نظام ارزشى جامعه عوض شد و ايمان و عمل صالح و تقوا، جاى ارزشهاى جاهليّت را گرفت، تحوّلى شگرف رخ داد و جامعه اسلامى به جاى «ابو جهل‌ها» و «أبو لهب‌ها» و «ابو سفيانها»، «ابو ذرها» و «سلمانها» و «ميثمها» را به مردم عرضه كرد!

آيه‌ «خَيْرُ الْبَرِيَّةِ» نيز نظام ارزشى اسلام را «ايمان» و «عمل صالح» و «احساس مسئوليّت» بيان مى‌كند و بهترين مخلوقات را هم بر همين مقياس معرّفى مى‌نمايد. متأسّفانه در دنياى امروز، همان نظام ارزشى جاهليّت حاكم است؛ و كسانى كه دلارها و ليره‌هاى بيشترى داشته باشند خوبان جهان معرّفى مى‌شوند! يا آنها كه قدرت اقتصادى مهمترى هستند، و يا از توان نظامى بالاترى برخوردار هستند، بهترين شمرده مى‌شوند! امّا هيچ كدام اينها از نظر اسلام مستقلّاً ارزش محسوب نمى‌شود.

2. تاريخ پيدايش شيعه‌

برخى تصوّر كرده‌اند، يا تعمّداً اينگونه القاء مى‌كنند، كه شيعه از زمان صفويان، يا پس از آن، به وجود آمده و سابقه تاريخى چندانى ندارد!

ولى با مطالعه‌اى كوتاه در آثار و روايات اسلامى، بطلان اين تصوّر روشن مى‌شود؛ از جمله، در روايات وارد شده در ذيل آيه خير البريّه، خوانديم كه لقب «شيعه» براى اوّلين بار توسّط پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله براى پيروان علىّ بن أبي طالب عليه السلام به كار برده شد؛ بنابراين، تاريخ پيدايش شيعه، قرين تاريخ پيداش اسلام است و سابقه آن از تمام مذاهب اسلامى بيشتر و مقدّم‌تر است.

با توجّه به اين مطلب، كسانى كه ندانسته، يا دانسته و از روى عناد، چنين اتّهامات و مطالب بى‌اساسى را مطرح مى‌كنند، مشمول اين شعر شاعر عرب هستند: