آيه خير البريّه‌

إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أُولئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ [1]* جَزاؤُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِينَ فِيها أَبَداً رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ ذلِكَ لِمَنْ خَشِيَ رَبَّهُ‌

(امّا) كسانى كه ايمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند، بهترين مخلوقات (خدا) هستند. پاداش آنها نزد پروردگارشان باغهاى بهشت جاويدان است، كه نهرها از زير درختانشان جارى است؛ هميشه در آن مى‌مانند؛ (هم) خدا از آنها خشنود است و (هم) آنها از خدا خشنودند؛ و اين (مقام والا) براى كسى است كه از پروردگارش بترسد. «سوره بيّنه، آيات 7 و 8»

دورنماى بحث‌

اين آيه شريفه نيز يكى از آيات مربوط به ولايت امير المؤمنين، على عليه السلام، است و با ظرافتى خاص دلالت بر ولايت و امامت آن حضرت دارد، اختلاف چندانى در

[1] «بريّه» از مادّه «بَرء» به معنى خلقت است، و لذا خداوند را «بارى» به معنى «خالق» و مخلوقات را «بريّه» مى‌گويند. بعضى معتقدند «بريّه» از «بَرْى»، بر وزن «برگ» به معناى «خاك» است و از آنجا كه مخلوقات از خاك گرفته شده‌اند، به آنها «بريّه» گفته مى‌شود. بعضى ديگر گفته‌اند: «بريّه» از «بَرَيْتُ الْقَلَمَ؛ قلم را تراشيدم» گرفته شده است، و از آنجا كه مخلوقات از نظر شكل و قامت، به فرمان الهى به صورتهاى مختلف در مى‌آيند، گويى مانند قلم‌هايى هستند كه در كارگاه آفرينش تراشيده مى‌شوند، بدين جهت به آنها «بريّه» گفته شده است. (تفسير پيام قرآن، جلد 9، صفحه 259)