معجزه پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله سؤال مى‌كنند. خداوند در پاسخ اين تقاضاى بظاهر منطقى و معقول مى‌فرمايد:

«إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِكُلِّ قَوْمٍ هادٍ؛ اى پيامبر ما! تو تنها بيم‌دهنده‌اى و هر قوم و ملّتى هدايتگرى دارد.»

تناسب صدر و ذيل آيه‌

سؤال: آيا صدر و ذيل آيه شريفه با هم تناسب دارد؟ آيا در پاسخ تقاضا و سؤال مشركان و كفّار، كه معجزه‌اى از پيامبر اسلام مى‌خواستند، اين جمله: «تو تنها بيم‌دهنده‌اى و هر قوم و ملّتى هدايتگرى دارد» جواب مناسبى است؟

پاسخ: در پاسخ اين سؤال و يافتن ارتباط بين صدر و ذيل و به عبارت ساده‌تر ابتدا و انتهاى آيه، بايد به سراغ آيات ديگرى از قرآن كه پيرامون تقاضاى معجزه از سوى كافران مطرح شده است برويم.

خداوند متعال در آيات 90 تا 93 سوره إِسراء از زبان مشركان مى‌فرمايد:

«وَ قالُوا لَنْ نُؤْمِنَ لَكَ‌»- كفّار به پيامبر اسلام عرض كردند: ما هرگز به تو ايمان نمى‌آوريم، مگر اين كه معجزه‌اى براى ما بياورى، سپس درخواست هفت معجزه كردند، يعنى معجزاتى كه تو بدون درخواست و ميل ما بياورى براى ما فايده‌اى ندارد، بلكه ما در صورتى ايمان خواهيم آورد، كه معجزاتى باب طبع و ميل ما ارائه نمايى. [1]

از ظاهر آيه استفاده مى‌شود كه هفت معجزه‌اى كه در اين آيات مطرح شده، مورد تقاضاى همه آنها نبوده، بلكه هر يك از آنها، يكى از اين معجزات را طلب كرده است.

1- «حَتَّى تَفْجُرَ لَنا مِنَ الْأَرْضِ يَنْبُوعاً»- اوّلين معجزه‌اى كه درخواست كردند اين بود كه پيامبر صلى الله عليه و آله در آن سرزمين خشك و سوزان و بى‌آب و علف حجاز به عنوان معجزه الهى چشمه آبى ظاهر سازد، چشمه‌جوشانى كه همچون فوّاره‌اى‌

[1] مشروح شأن نزول اين آيات را در تفسير نمونه، جلد 12، صفحه 279، مطالعه فرمائيد.