آنجا كه اگر اين گونه كارها در خانه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم تكرار مى‌شد آينده خطرناكى داشت، خداوند متعال در ادامه اين آيه و خطاب به آن دو نفر مى‌فرمايد:

«وَ إِنْ تَظاهَرا عَلَيْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلاهُ وَ جِبْرِيلُ وَ صالِحُ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمَلائِكَةُ بَعْدَ ذلِكَ ظَهِيرٌ؛ اگر شما دو نفر بر ضدّ او دست به دست هم دهيد (كارى از پيش نخواهيد برد) چرا كه خداوند ياور او است، و همچنين جبرئيل و مؤمنان صالح و فرشتگان نيز بعد از آن‌ها پشتيبان او هستند». اين تعبير نشان مى‌دهد كه تا چه حد اين ماجرا در قلب پاك پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم و روح عظيم او تأثير منفى گذاشت، تا آنجا كه خداوند به دفاع از او پرداخته و با اين كه قدرت خودش از هر نظر كافى است، حمايت جبرئيل و مؤمنان صالح و فرشتگان ديگر را نيز اعلام مى‌دارد.

صالح المؤمنين كيست؟

آنچه در آيه مذكور قابل توجّه و جاى بحث و بررسى دارد اين كه: منظور از «صالِحُ الْمُؤْمِنِينَ‌» كيست؟ آيا شخص خاصّى مراد است، يا اين تعبير شامل تمام مؤمنان صالح العمل مى‌شود؟

بدون شك «صالِحُ الْمُؤْمِنِينَ‌» به حسب ظاهر معنى وسيعى دارد، كه همه مؤمنان صالح و باتقوا و كامل الايمان را شامل مى‌شود؛ هر چند كلمه «صالح» در اينجا مفرد است، نه جمع؛ ولى چون معنى جنسى دارد از آن عموميّت استفاده مى‌شود. امّا بى‌ترديد «صالِحُ الْمُؤْمِنِينَ‌» مصداق أتمّ و اكملى نيز دارد و از روايات متعدّدى استفاده مى‌شود كه آن فرد كامل «امير مؤمنان علىّ بن ابى طالب عليه السلام» است. اين مطلب را بسيارى از علماى اهل سنّت نيز در كتاب‌هاى خود نقل كرده‌اند. از جمله:

1- علّامه ثعلبى‌ [1]

2- علّامه گنجى در كفاية الطّالب‌ [2]

[1] العمدة لابن بطريق، صفحه 152 (به نقل از احقاق الحق، جلد 3، صفحه 311).

[2] كفاية الطّالب، صفحه 53 (به نقل از احقاق الحق، جلد 3، صفحه 311).