«وَ نَزَعْنا ما فِي صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ*»- خداوند پس از اين كه صفات مستحقّين ورود به بهشت را بيان مى‌كند، به كارهايى كه در بهشت در مورد آن‌ها انجام مى‌شود مى‌پردازد. اوّلين كارى كه انجام مى‌شود اين كه: «آنچه در دل آن‌ها از كينه و حسد دارند، برمى كنيم تا در صفا و صميميّت با هم زندگى كنند». «غلّ» به حركت آب در زير گياهان كه مخفى و ناپيداست گفته مى‌شود و از آنجا كه حسد و كينه هم به صورت ناپيدا و پنهان است به آن غل گفته شده است.

سؤال: مگر بهشتى‌ها كينه و حسد دارند كه خداوند آن را با ورود به بهشت از بين مى‌برد؟

پاسخ: از برخى روايات استفاده مى‌شود كه بعضى از درجات خفيف حسد و كينه در بعضى از بهشتيان وجود دارد كه تا آن را اظهار نكنند گناه محسوب نمى‌شود و منافاتى با ايمان ندارد. [1] خداوند حتّى اين درجه ضعيف از حسد و كينه را از قلب بهشتيان برطرف مى‌كند، تا در كنار هم و در كمال آرامش زندگى كنند.

«تَجْرِي مِنْ تَحْتِهِمُ الْأَنْهارُ*»- بهشتيان در قصرها و خانه‌هايى سكونت دارند كه آب از زير اين خانه‌ها جارى است؛ يعنى خداوند آن قصرها و خانه‌ها را بر روى نهرها و رودخانه‌ها بنا كرده است. و اين، از جمله نعمت‌هاى مهمّى است كه در بسيارى از آيات قرآن‌ [2]، كه متعرّض نعمت‌هاى بهشتى شده، مطرح گشته است.

«وَ قالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي هَدانا لِهذا وَ ما كُنَّا لِنَهْتَدِيَ لَوْ لا أَنْ هَدانَا اللَّهُ لَقَدْ جاءَتْ رُسُلُ رَبِّنا بِالْحَقِ‌»- بهشتيان پس از مشاهده نعمت‌هاى بهشتى و الطاف و عنايات خداوندى، دست به شكرگزارى بلند كرده و مى‌گويند: «ستايش مخصوص خداوندى است كه ما را به اين (همه نعمت‌ها) رهنمون شد؛ و اگر خدا ما را هدايت نكرده بود، ما (به اين‌ها) راه نمى‌يافتيم. مسلّماً فرستادگان پروردگار ما حق‌

[1] المنار، جلد 8، صفحه 421، (به نقل از تفسير نمونه، جلد 6، صفحه 175).

[2] خداوند متعال در سوره بقره، آيه 25 و 226 و سوره آل عمران، آيات 15، 136، 195 و 198 و سوره نساء، آيات 13، 57 و 122 و سوره مائده آيات 12، 85 و 119 و آيات ديگرى از قرآن مجيد به اين نعمت اشاره كرده است. خلاصه اين كه، در نزديك به 40 آيه اين نعمت ذكر شده است.