آيه علم الكتاب‌

وَ يَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَسْتَ مُرْسَلًا قُلْ كَفى‌ بِاللَّهِ شَهِيداً بَيْنِي وَ بَيْنَكُمْ وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتابِ‌

آن‌ها كه كافر شدند مى‌گويند: «تو پيامبر نيستى» بگو: «كافى است كه خداوند، و كسى كه علمِ كتاب (و آگاهى بر قرآن) نزد اوست، ميان من و شما گواه باشند.»

«سوره رعد، آيه 43»

دورنماى بحث‌

يكى ديگر از آيات فضائل حضرت على عليه السلام، كه مى‌توان از آن به عنوان دليلى بر ولايت آن حضرت استفاده كرد، آيه علم الكتاب است. پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم در اين آيه شريفه از دو كس به عنوان گواه و شاهد بر صدق ادّعايش نام مى‌برد: يكى «خداوند متعال»، و ديگرى «مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتابِ‌». اين كه اين دو، چگونه گواه صدق ادّعاى پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم هستند، و منظور از «مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتابِ‌» كيست؟ در بحث‌هاى آينده بطور مشروح و مفصّل خواهد آمد؛ ولى قبل از شرح و تفسير آيه شريفه، لازم است مطلبى به عنوان مقدّمه تقديم شود.

هيچ چيز را بدون دليل نپذيريد!

يكى از تعليمات مهم و اساسى قرآن مجيد به همه مسلمان‌ها، بلكه به همه‌