يك از آنها همطراز رسالت و نبوّت نمى‌باشد. بايد بينديشيم كه چه امر مهمّى كه همطراز رسالت است پس از 23 سال هنوز انجام نشده است؟

ثالثاً: ويژگى ديگر اين مأموريّت اين است كه عدّه‌اى با آن مخالفت مى‌كنند و مخالفت آنها بقدرى جدّى و شديد است كه حاضرند پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله را از سر راه بردارند، مسلمانان كه با نماز و روزه و حجّ و جهاد و مانند آن مخالفتى نداشته‌اند، پس حتماً اين مأموريّت، يك مسأله سياسى است و عدّه‌اى براى مخالفت با آن، كمر به مبارزه بسته‌اند و حاضرند در اين راه در مقابل پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله هم بايستند!

و هنگامى كه تمام اين جهات را نظر مى‌گيريم و بيطرفانه و منصفانه بر روى آن مطالعه مى‌كنيم و بدور از تعصّب و لجاجت به قضاوت مى‌نشينيم، به چيزى جز مسأله ولايت و جانشينى پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله، كه در غدير خم به صورت رسمى مطرح شد نمى‌رسيم.

آرى! چيزى كه پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله تا سال آخر عمر شريفش بطور رسمى آن را بيان نكرده بود و همسنگ و همطراز رسالت و نبوّت خاتم الانبياء بود و عدّه زيادى براى مبارزه با آن هم قسم شده بودند و خداوند براى حفظ پيامبر صلى الله عليه و آله در اجراى اين مأموريّت تضمين داده بود، همان مسأله مهم و سرنوشت‌ساز جانشينى پيامبر بود، زيرا هر چند پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله مسأله ولايت على عليه السلام را بارها مطرح كرده بود ولى به صورت رسمى و در حضور مسلمانان سراسر جهان بيان نشده بود؛ بدين جهت، اين مأموريّت عظيم و بزرگ به هنگام بازگشت آن حضرت از حجّة الوداع و در صحراى غدير خم به بهترين شكلى انجام شد و پيامبر صلى الله عليه و آله با معرفى على عليه السلام به عنوان جانشين خويش، رسالتش را تكميل كرد.

تطبيق نشانه‌هاى سه‌گانه بر مسأله ولايت‌

مسأله جانشينى و ولايت امير المؤمنين عليه السلام‌ با نشانه‌هاى سه‌گانه‌اى كه در آيه تبليغ آمده است كاملًا انطباق دارد؛ زيرا: