جهاد بود. پس چگونه على عليه السلام ايمان و جهاد خويش را به رخ آن‌ها مى‌كشد، چيزى كه آن‌ها هم داشتند؟

پاسخ اين سؤال آن است كه على عليه السلام مى‌خواهد بگويد من اوّلين شخصى هستم كه از بين مردان به رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم ايمان آوردم، و اوّلين شخصى هستم كه پس از هجرت پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم به مدينه هجرت كردم، و اوّلين مجاهد در راه خدا و رسولش هستم. سبقت در اسلام و هجرت و جهاد، كه «عبّاس» و «شيبه» نداشتند، فضيلت منحصر به فرد «على» عليه السلام است.

شرح و تفسير

ايمان به خدا، برتر از هر چيز!

«أَ جَعَلْتُمْ سِقايَةَ الْحاجِّ وَ عِمارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ كَمَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ جاهَدَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ لا يَسْتَوُونَ عِنْدَ اللَّهِ‌»- آيا سيراب كردن حجّاج و عمران و آباد كردن مسجد الحرام را مانند كسى قرار مى‌دهيد كه ايمان به خدا و روز قيامت داشته و در راه خدا جهاد مى‌كند؟» از تعبير آيه شريفه معلوم مى‌شود كه چنين مقايسه‌اى انجام شده و كسى «سِقايَةَ الْحاجِ‌» و «عِمارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ‌» را در رديف «ايمان به خدا» و «جهاد در راه خدا» دانسته است- كه شرح آن گذشت- ولى خداوند متعال اين مقايسه را صحيح نمى‌داند و «ايمان به خدا و قيامت» و «جهاد فى سبيل اللَّه» را قابل مقايسه با «سِقايَةَ الْحاجِ‌» و «عِمارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ‌» نمى‌داند.

چرا كه بدون شك ايمان و جهاد، برتر از آن دو است.

«وَ اللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ*»- خداوند گروه ظالم را هدايت نمى‌كند». شايد اين تعبير اشاره به اين باشد كه نه تنها مقايسه مذكور صحيح نمى‌باشد و «ايمان» و «جهاد» برتر از «سِقايَةَ الْحاجِ‌» و «عِمارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ‌» است، بلكه اين مقايسه، نوعى ظلم و ستم به كسى است كه سبقت در ايمان به خدا و روز قيامت و جهاد فى سبيل اللَّه داشته است.

«الَّذِينَ آمَنُوا وَ هاجَرُوا وَ جاهَدُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَةً