آيه ليلة المبيت‌

وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ رَؤُفٌ بِالْعِبادِ

بعضى از مردم (با ايمان و فداكار، همچون على عليه السلام در «ليلة المبيت» به هنگام خفتن در جايگاه پيغمبر صلى الله عليه و آله) جان خود را به خاطر خشنودى خدا مى‌فروشند؛ و خداوند نسبت به بندگان مهربان است. «سوره بقره، آيه 207»

دورنماى بحث‌

اين آيه شريفه، كه به آيه ليلة المبيت معروف شده، يكى از مهمترين آيات فضايل حضرت امير المؤمنين عليه السلام مى‌باشد. فضيلتى كه نظير آن در اسلام براى هيچ كس ثابت نشده است. آيه فوق به فداكارى بى‌نظير امام اوّل شيعيان، كه در شب تاريخى هجرت پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم به سوى مدينه، در بستر آن حضرت خوابيد، اشاره دارد و با توضيحى كه خواهد آمد از جمله آيات مربوط به ولايت آن حضرت مى‌باشد.

شأن نزول‌

علماء و دانشمندان فراوانى، از شيعه و اهل سنّت، معتقدند كه آيه مورد بحث مربوط به حضرت على عليه السلام مى‌باشد. و اين مطلب را بطور گسترده در كتاب‌هاى خويش نقل كرده‌اند، به گونه‌اى كه اين داستان به سر حدّ تواتر رسيده است؛ يعنى بقدرى زياد نقل شده كه جايى براى انكار آن وجود ندارد.