پس از جدايى از جسم، قوى‌تر و وسيع‌تر مى‌شود! قرآن مجيد در مورد شهدا حيات برزخى قائل است. در آيه 169 سوره آل عمران مى‌خوانيم:

وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْياءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ‌

(اى پيامبر!) هرگز گمان مبر كسانى كه در راه خدا كشته شدند، مردگانند! بلكه آنان زنده‌اند، و نزد پروردگارشان روزى داده مى‌شوند.

وقتى شهدا پس از مرگ زنده هستند و در نزد خداوند روزى مى‌خورند و طبق آيه بعد ناظر اعمال دوستان خويش در دنيا هستند، آيا پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم كه مقامى به مراتب بالاتر از شهداء دارد، پس از مرگ زندگى برزخى ندارد؟ بدون شك آن حضرت داراى حيات برزخى، در سطحى بالاتر از شهدا مى‌باشد. به همين جهت مسلمانان همه روز در پايان نماز به آن حضرت سلام مى‌دهند:

«السَّلامُ عَلَيْكَ ايُّهَا النَّبِىُّ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكاتُهُ»

اگر آن حضرت زنده نيست، اين سلام خطاب به كيست؟ و معناى آن چيست؟

نتيجه اين كه، توسّل به بزرگان دين در حال حيات و ممات جايز است و تفاوتى بين مرگ و زندگى آن بزرگواران از اين جهت نيست.

توسّل در روايات‌

توسّل در روايات شيعه و اهل سنّت نيز بطور گسترده مطرح شده است. به برخى از اين روايات، كه در منابع عامّه آمده، اشاره مى‌شود:

1. بيهقى يكى از دانشمندان اهل سنّت، از أنس- خادم مخصوص پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم- چنين نقل مى‌كند:

«در حال حيات پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم عربى به خدمت پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم رسيد و با اين اشعار حاجت خويش را به عرض مبارك آن حضرت رساند:

اتَيْناكَ وَ الْعُذْراءُ يُدْمى‌ لِبانَها وَ قَدْ شَغَلَتْ امُّ الصَّبِىَّ عَنِ الطِّفْلِ‌

وَ لَيْسَ لَنا الَّا الَيْكَ فِرارُنا وَ ايْنَ فِرارُ الْخَلْقِ الَّا الَى الرُّسُلِ‌