اگر بپرسيد اين نعمت با ارزش و بزرگ را چگونه مى‌توان به دست آورد؟

مى‌گوييم: خداوند در آيه 82 سوره انعام، نعمت امنيّت و آرامش را در دسترس افراد با ايمان مى‌داند:

الَّذِينَ آمَنُوا وَ لَمْ يَلْبِسُوا إِيمانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولئِكَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَ هُمْ مُهْتَدُونَ‌

(آرى)، آن‌ها كه ايمان آوردند، و ايمان خود را با شرك و ستم نيالودند، ايمنى و آرامش تنها از آنِ آن‌هاست، و آن‌ها هدايت يافتگانند.

و در آيه 28 سوره رعد ياد خداوند و غافل نشدن از آن، منبع دائمى فيض و بركت و آسايش، و مايه آرامش و امنيّت بيان شده است.

2. باغ‌هاى بهشتى- «وَ جَزاهُمْ بِما صَبَرُوا جَنَّةً وَ حَرِيراً»- يكى ديگر از پاداش‌هاى ابرار، باغ‌هايى از بهشت است، كه همه چيز آن با باغ‌هاى دنيا متفاوت مى‌باشد. باغ‌هايى كه همواره آب از زير درختانش جارى است؛ باغ‌هايى كه خزانى ندارد و در تمام فصول ميوه دارد؛ درختانى كه لازم نيست بهشتيان متحمّل زحمت چيدن ميوه‌هاى آن شوند، بلكه هر زمان كه اراده كنند شاخه‌هاى درختان ميوه نزد آنان حاضر مى‌شود.

3. آرامش و آسايش- «مُتَّكِئِينَ فِيها عَلَى الْأَرائِكِ*»- «ارائك» جمع «اريكه» در اصل تختى است كه در حجله براى عروس مى‌گذارند؛ سپس به تمام تخت‌هاى زيبا اطلاق شده است. بهشتيان در باغ‌هاى بهشتى بر تخت‌هاى زيبايى تكيه مى‌زنند و از نعمت‌هاى بهشتى استفاده مى‌نمايند. تعبير به «متّكئين» تعبير ظريف و زيبايى است، زيرا انسان وقتى در آرامش باشد و خيالى آسوده داشته باشد، راحت تكيه مى‌زند، ولى اگر مضطرب و نگران باشد نمى‌تواند راحت بنشيند و تكيه بزند، بلكه مرتّب اين پا و آن پا مى‌شود.

4. فضايى معتدل و هوايى لذّت‌بخش- «لا يَرَوْنَ فِيها شَمْساً وَ لا زَمْهَرِيراً»- هواى بهشت بسيار معتدل است؛ در آنجا نه از آفتاب داغ خبرى است، تا نياز به وسايل خنك‌كننده باشد، و نه سرماى شديدى است، تا نياز به وسايل گرم‌كننده‌