آيه مباهله‌

فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَكُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَكُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكاذِبِينَ‌ «سوره آل عمران، آيه 61»

هرگاه بعد از علم و دانشى كه (درباره مسيح) به تو رسيده، (باز) كسانى با تو به محاجّه و ستيز بر خيزند، به آنها بگو: بيائيد ما فرزندان خود را دعوت كنيم، شما هم فرزندان خود را؛ ما زنان خويش را دعوت نمائيم، شما هم زنان خود را؛ ما از نفوس خود دعوت كنيم، شما هم از نفوس خود؛ آنگاه مباهله كنيم و لعنت خدا را بر دروغگويان قرار دهيم!

دورنماى بحث‌

آيه مباهله يكى ديگر از آيات مربوط به ولايت امير المؤمنين عليه السلام و دو فرزندش حسن و حسين عليهم السلام است. اين آيه شريفه، كه موضوع آن مباهله مسلمانان با مسيحيان نجران است، از سويى حقّانيّت اسلام و پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله را ثابت مى‌كند و از سوى ديگر، رفعت مقام و علوّ درجه اهل بيت پيامبر عليهم السلام را بيان مى‌دارد و از سوى سوم، مى‌توان توسّط آن ولايت و خلافت امير مؤمنان عليه السلام را به اثبات رساند.

مقدّمه‌

قبل از شروع به تفسير آيه شريفه مباهله، تذكّر دو نكته لازم و ضرورى است: