3- دو اشكال از سوى آلوسى، مفسّر معروف اهل سنّت، در روح المعانى، مطرح شده كه جواب اين اشكالها از بحثهاى سابق روشن شد، بدين جهت تنها به ذكر آن دو مى‌پردازيم:

الف- چگونه پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله به عنوان مزد رسالت، محبّت اهل بيت خويش را از مسلمانان خواسته است، در حالى كه ساير انبياء هيچ كدام اجر و مزدى طلب نكردند؟

پاسخ اين سؤال، همانگونه كه گذشت، اين است كه اين أجر به نفع كلّ جامعه اسلامى بود؛ نه شخص پيامبر صلى الله عليه و آله.

ب- بر فرض پذيرفتيم كه منظور از قربى‌ محبّت اهل بيت پيامبر صلى الله عليه و آله است، ولى چه ربطى بين محبّت از يكسو و امامت و خلافت از سوى ديگر، آن گونه كه شيعه ادّعا مى‌كند، وجود دارد؟

پاسخ اين سؤال هم گذشت كه اجر هر چيزى بايد مطابق آن باشد، محبّتى كه منشأ يا ثمره ولايت و امامت است متناسب با رسالت مى‌باشد، امّا محبّت عادى خالى از ولايت، بدون شك همطراز رسالت نخواهد بود. و از آنجا كه معتقديم خداوند حكيم است و پاداش عمل را مناسب با آن مى‌دهد و پيامبر صلى الله عليه و آله نيز حكيم است و پاداش مناسب مى‌طلبد، پس بدون شك منظور از محبّت مورد بحث، ولايت و امامت است.

پيام آيه مودّت‌

مودّتى كه در آيه شريفه به عنوان اجر و مزد رسالت مطرح شده يعنى چه؟

مفهوم دوست داشتن على عليه السلام و ائمّه هدى عليهم السلام چيست؟

در پاسخ اين سؤال بايد گفت كه دوستى و مودّت دو رقم است:

1- دوستى كاذب و دروغين 2- دوستى راستين و حقيقى‌

براى روشنتر شدن اين مسأله بايد ببينيم كه انگيزه مودّت و محبّت چيست؟

على را براى چه دوست داريم؟ به خاطر مالش؟ به خاطر كمالاتش؟ به خاطر