آيا اين محبّت يك محبّت عادى عارى از ولايت و امامت است؟

اگر مودّت و محبّت عادى باشد، چنين شخصى در صف شهيدان قرار مى‌گيرد؟

يا منظور از چنين محبّتى، كه انسان را آن قدر ترقّى مى‌دهد كه در صف شهيدان قرار مى‌گيرد، محبّت توأم با ولايت و امامت است؟

2. أَلا وَ مَنْ ماتَ عَلى‌ حُبِّ آلِ مُحَمّدٍ ماتَ مَغْفُوراً لَهُ‌

(اى مردم!) آگاه باشيد: كسانى كه با محبّت و عشق آل محمّد عليهم السلام بدرود حيات بگويند آمرزيده و بخشوده خواهند بود.

راستى، اين چه محبّتى است كه گناهان را محو و نابود مى‌كند! به گونه‌اى كه اگر انسان بتواند آن را تا هنگام مردن و به هنگام مردن با خود همراه داشته باشد، آمرزيده و پاك از دنيا مى‌رود؟ آيا اين، يك مودّت معمولى است؟

3. أَلا مَنْ ماتَ عَلى‌ حُبِّ آلِ مُحَمّدٍ ماتَ تائِباً

هر كس با عشق و مودّت اهل البيت عليهم السلام از دنيا برود، تائب از دنيا رفته است.

يعنى اين محبّت جايگزين توبه مى‌شود و اگر موفّق به توبه هم نشود، مانند توبه‌كاران از دنيا مى‌رود. حقيقتاً اين، چه محبّتى است؟

4. أَلا وَ مَنْ ماتَ عَلى‌ حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ ماتَ مُؤْمِناً مُسْتَكْمِلَ الْإيمانِ‌

كسى كه با عشق و محبّت آل محمّد عليهم السلام بميرد، همانند مؤمن كامل الايمان از دنيا رفته است.

آيا علاقه ساده باعث كمال ايمان مى‌گردد؟ حتماً در درون اين جملات مسأله مهمّى وجود دارد كه سبب اين كمالات بسيار والا مى‌شود.

5. أَلا وَ مَنْ ماتَ عَلى‌ حُبِّ آلِ مُحَمّدٍ ماتَ بَشَّرَهُ مَلَكُ الْمَوْتِ بِاْلجَنَّةِ ثُمَّ مُنْكِرٌ وَ نَكيرٌ

آگاه باشيد! هر كس با محبّت آل محمّد عليهم السلام از دنيا برود، فرشته مرگ او را بشارت به بهشت مى‌دهد، و سپس منكر و نكير (فرشتگان مأمور سؤال و جواب در برزخ) به او بشارت دهند.