براى اثبات ادّعاى فوق تنها به سه حادثه از حوادث مختلف زندگى آن حضرت كه در آن حوادث، جهاد با مال و جان، و ايمان والا و بالاى على موج مى‌زند، اشاره مى‌كنيم:

1- مشركان مكّه براى نابودى دين جوان و نو پاى اسلام نقشه‌هاى مختلفى طرح و اجرا كردند، ولى از هيچ كدام از آنها نتيجه دلخواه نگرفتند، تا اين كه در يك نقشه شيطانى و خطرناك، طرح ترور و قتل پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله را تصويب كردند.

براى اين منظور و به جهت اين كه در آينده قبيله حضرت رسول صلى الله عليه و آله نتوانند شخص خاصّى را به عنوان قصاص به قتل برسانند، قرار شد چهل شمشير زن قوىّ و شجاع، در يك شب تاريك به منزل آن حضرت هجوم برند و نقشه فوق را عملى سازند.

خداوند به وسيله پيك وحى، پيامبرش را از اين توطئه خطرناك آگاه كرد.

پيامبر صلى الله عليه و آله براى رهايى از اين توطئه بايد خود به سوى مدينه هجرت كند، ولى براى اين كه دشمن متوجّه غيبت آن حضرت نشود، مى‌بايست شخصى شجاع و از خود گذشته و آماده مرگ در شب موعود در بستر پيامبر صلى الله عليه و آله بيارامد. پيامبر صلى الله عليه و آله، على عليه السلام را براى اين كار انتخاب كرد.

طبق روايات‌ [1] حضرت رسول صلى الله عليه و آله خطاب به حضرت امير عليه السلام فرمودند:

من مأمورم از مكّه به مدينه بروم؛ امّا دور خانه‌ام را چهل مرد شمشير به دست، به نمايندگى از چهل قبيله عرب، محاصره كرده‌اند تا صبح هنگام به منزل حمله كنند و مرا در بستر به قتل برسانند، على جان! آيا آماده‌اى در بستر من بخوابى، تا من به سوى مدينه حركت كنم؟

على عليه السلام، كه سراسر وجودش عشق به پيامبر خدا بود و لحظه‌اى در ايمان خويش ترديد نداشت، عرض كرد: «يا رسول اللَّه صلى الله عليه و آله! اگر من در بستر شما بخوابم، شما سالم به مقصد خود مى‌رسيد؟» اين سؤال بسيار مهم است؛ زيرا على عليه السلام از

[1] مرحوم محدّث قمّى- رحمة اللَّه عليه- مشروح اين داستان را در كتاب منتهى الآمال، جلد اوّل، صفحه 110 ذكر كرده است.