خداوند دورتر مى‌شود. در آيه 13 سوره حجرات مى‌خوانيم:

يا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْناكُمْ مِنْ ذَكَرٍ وَ أُنْثى‌ وَ جَعَلْناكُمْ شُعُوباً وَ قَبائِلَ لِتَعارَفُوا إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ

اى مردم! ما شما را از يك مرد و زن آفريديم و شما را تيره‌ها و قبيله‌ها قرار داديم تا يكديگر را بشناسيد (اينها ملاك امتياز نيست)؛ گرامى‌ترين شما نزد خداوند باتقواترين شماست؛ خداوند دانا و آگاه است!

تقوايى كه در آيه 63 سوره مريم جواز ورود به بهشت شمرده شده است:

تِلْكَ الْجَنَّةُ الَّتِي نُورِثُ مِنْ عِبادِنا مَنْ كانَ تَقِيًّا

اين همان بهشتى است كه به بندگان پرهيزگار خود، به ارث مى‌دهيم.

تقوا، كه از ديدگاه اسلام اين قدر ارزش دارد، به معناى آن حالت خدا ترسى درونى است كه انسان را در مقابل گناه كنترل مى‌كند و نيازى به كنترل كننده خارجى ندارد.

دومين دستورى كه خداوند در اين آيه به مؤمنان مى‌كند اين كه: همراه صادقين (راستگويان) باشيد.

صادقين كيانند؟

سؤال: آيا منظور از «صادقين» در اين آيه شريفه، كه مسلمانان موظّف به پيروى از آنها شده‌اند، افراد خاصّى هستند و يا منظور معناى لغوى آن و همراهى كردن با هر انسان راستگويى است؟

پاسخ: ما معتقديم كه منظور از «صادقين» در اين آيه شريفه هر انسان راستگويى نيست، بلكه افراد خاصّى منظور مى‌باشد. دو قرينه و شاهد و دليل بر اين ادّعا وجود دارد:

1- نخست اين كه اگر «صادقين» به معناى عام باشد و افراد خاصّى مدّ نظر نباشد، بايد مى‌فرمود: «كونوا من الصّادقين» نه‌ «مَعَ الصَّادِقِينَ» چون همه بايد از راستگويان باشند، نه اين كه صرفاً همراه آنان باشند؛ بنابراين، از آنجا كه‌