پيام آيه ولايت‌

آيه شريفه محلّ بحث علاوه بر اثبات ولايت امير المؤمنين عليه السلام، پيام مهمّى نيز براى شيعيان آن حضرت، بلكه براى تمام مسلمانان جهان دارد. و آن اين كه:

على عليه السلام بطور تصادفى و اتّفاقى ولىّ و سرپرست مؤمنان و جانشين پيامبر آخر الزّمان صلى الله عليه و آله و خليفه شايسته خداى منّان نشده، بلكه رسيدن به اين جايگاه بزرگ عواملى دارد كه در خود آيه محلّ بحث آمده است. ايمان قوى و ريشه دار و اقامه نماز و حفظ رابطه بين خويشتن و خالق خويشتن و پرداخت زكات و برقرارى رابطه بين خويشتن و ساير انسانها، سبب شد كه على عليه السلام، امير المؤمنين گردد. [1]

بنابراين، آيه شريفه فوق به پيروان على عليه السلام مى‌گويد: اگر شما هم مى‌خواهيد پا جاى پاى على عليه السلام بگذاريد بايد ايمانى قوى و نيرومند داشته باشيد و در حفظ و تقويت آن بكوشيد و رابطه خويش را با خداوند مهربان بيش از پيش عميقتر و قوى‌تر نمائيد و هرگز از نماز غافل نگرديد و هماهنگ با نماز از پرداختن حقوق مالى خويش، مانند زكات و غير آن، خوددارى نكنيد. مخصوصاً در ماه مبارك رمضان كه ماه بيدارى و هوشيارى و عبادت و خودسازى است بايد تلاشى مضاعف در اين زمينه‌ها داشت و با تفكّر در مضامين دعاهايى كه در اين ماه عزيز خوانده مى‌شود گامى عملى در جهت رفع فقر و نياز نيازمندان، بهبود و شفاى بيماران، اداى قرضِ قرض‌داران، طلب رحمت و غفران براى از دنيا رفتگان، برطرف كردن غم و غصّه گرفتاران، آزادى و رهايى اسيران برداشته شود.

[1] به اصطلاح ما طلبه‌ها: «تعليق حكم بر وصف، مشعر به علّيّت است» يعنى اگر حكمى را براى وصفى بياورند مفهومش اين است كه آن صفت، سبب اين حكم شده است؛ مثلًا اگر گفته شود: «انسانهاى دانشمند را احترام كنيد» معنايش اين است كه دانش اين انسانها، سبب احترام آنها شده است.