چشم مى‌خورد، عدّه‌اى كه از اين واقعه جان سالم به در برده بودند، بدن‌ها و صورت‌هايشان زخم‌هاى هولناكى برداشت و جمعى هم حالتى شبيه به جنون پيدا كردند. در شهر دومى هم كه 220 هزار نفر جمعيّت داشت، طبق آمار به دست آمده، مجموع كشته شدگان و مجروحين، بالغ بر 138 هزار نفر بود!! [1] وعدّه زيادى هم به امراض مختلفى- كه از انفجار اتمى توليد مى‌گردد- مبتلا شدند و سرانجام ژاپنى‌ها هم پس از 5 روز، بدون شرط در مقابل آمريكايى‌ها تسليم شدند. اين بود اوّلين بهره بردارى انسان متمدّن از اين نيروى شگرف طبيعى! [2]

امروزه خدا مى‌داند كه دولت‌هاى زورمند عصر حاضر چه سلاح‌هاى مخرّب اتمى در انبارهاى خود در اختيار دارند؟! [3] عجيب اين است كه با وجود اين وضع وحشتناك و تسليحات روزافزون، همه از استفاده مُسالمت‌آميز نيروى اتم، دم مى‌زنند و همواره شعارهاى مبتذلى (مانند: اتم در خدمت صلح) را تكرار مى‌كنند! در صورتى كه همه مى‌دانيم كه با اين مسابقه وحشتناك تسليحات اتمى، تحقّق اين آرمان انسانى، جز خواب و خيالى بيش نيست.

[1]. به نقل از كتاب: اتم، نيروى نابود كننده و سازنده.

[2]. انفجار در بمب اتمى به اين طريق صورت مى‌گيرد كه دو يا چند قطعه از مادّه قابل انفجار اتمى (235u) را ناگهان به هم نزديك مى‌كنند تا جِرم آنها برابر مقدارى شود كه فيزيكدان‌ها آن را «جرم بحرانى» مى‌گويند و آن وقت بدون آنكه از خارج به آن انرژى بدهند، انفجار خود به خود شروع مى‌شود و در نتيجه مقدار فوق العاده زيادى انرژى- كه بيشتر آن حرارتى است- رها مى‌گردد.

البتّه بايد دانست كه اينها اطّلاعات مختصر و سربسته‌اى است كه در نوشته‌هاى دانشمندان، ديده مى‌شود، و گر نه جزئيّات كيفيّت انفجار اتمى، از جمله اسرار جنگى و علمى است كه دولت‌هاى بزرگى كه به آن پى برده‌اند در پنهان كردن آن، كوشش فراوانى به عمل مى‌آورند.

[3]. خطرناك‌تر از بمب‌هاى اتمى، بمب‌هاى هيدروژنى است كه قدرت تخريبى و انرژى توليد شده آنها، بيش از 2 هزار برابر انرژى حاصله از انفجار اتمى است! براى انفجار اين بمب‌هاى خطرناك، چندين ميليون درجه حرارت لازم است! كه آن هم به وسيله انفجار يك بمب اتمى حاصل مى‌گردد! يعنى براى انفجار يك بمب هيدروژنى، ابتدا بايد يك بمب اتمى را منفجر كنند تا در اثر حرارت آن، انفجار هيدروژنى به وقوع پيوندد!