9 ـ مير محمّد مؤمن بن دوست محمّد استرآبادى، شهيد در مكّه معظّمه به سال 1088 . 10 ـ سيد محمّد، مشهور به سيد ميرزا جزايرى، فرزند شرف الدين على بن نعمت اللّه موسوى جزايرى. 11 ـ شيخ عبداللّه بن جابر عاملى، از خويشان مادر علاّمه مجلسى. 12 ـ شيخ محمّد بن حسن حُرّ عاملى. اجازه بين ايشان و علاّمه مزبور، مُدَبَّج است؛ يعنى هم اجازه داده و هم اجازه گرفته. 13 ـ ملاّ محمّد طاهر بن محمّد حسين شيرازى نجفى قمّى، متوفّا به سال 1098 . 14 ـ قاضى امير حسين. علاّمه مزبور در صحّت كتاب «فقه الرضا» به قاضى اعتماد كرده. 15 ـ ملاّ محسن كاشانى، يعنى فيض صاحب كتاب «الوافى». 16 ـ سيد على (خان) بن نظام الدين احمد حسنى حسينى شيرازى هندى، متوفّاى به سال 1120 كه با علاّمه مجلسى اجازه مدبّج دارند. 17 ـ محمّد محسن بن محمّد مؤمن استرآبادى. 18 ـ امير فيض اللّه بن سيد غياث الدين محمّد طباطبايى قهپايه اى.

2 ـ شاگردان تحصيلى و يا مجاز از علاّمه مجلسى

[ميرزا عبداللّه افندى در «رياض العلما» در تعداد شاگردان علاّمه مجلسى گويد:] «شاگردان وى به هزار كس مى رسيدند». [و سيد نعمت اللّه جزايرى در «أنوار النعمانية» در اين رابطه مى نوسيد :] «متجاوز از هزار تن بودند». من بعضى از آنها را كه خدمت علاّمه تحصيل كرده اند و يا اجازه از ايشان