جمله‌اند: 1. الزهد، 2. العلل، 3. بيان خطأ البخارى فى تاريخه، 4. أسماء الضعفاء، 5. الجرح والتعديل، 6. أجوبته على أسئلة البَرْذِعى فى الضعفاء، 7. أجوبته على أسئلة البرذعى فى الثقات.[1]

11. ابو داوود

سليمان بن اشعث ازدى سجستانى‌[2]، صاحب كتاب حديثى السُنن، معروف به سنن أبى داوود[3] است كه به سال 202 هجرى تولّد يافت و در سال 275 هجرى در بصره درگذشت.

ابو داوود، ثقه و محدّث و فقيه بى همتاى بصره در زمان خودش بوده و مسافرت‌هاى بسيارى براى كسب علم و شنيدن حديث نمود. وى علاوه بر فقه و حديث، در علم رجال نيز تبحّر داشته و در اين زمينه، كتاب فى الرجال و تسمية الإخوة الذين روى عنهم الحديث را تأليف نموده است.

محمّد بن اسحاق صاغانى در مدح وى گفته است كه زمانى كه ابو داوود، كتاب السنن را تأليف كرد، حديث آن گونه براى وى نرم شد كه آهن براى حضرت داوود عليه السلام.

حاكم نيشابورى نيز در مدح ابو داوود گفته است كه او امام اهل حديث در عصر خويش بوده است.[4]

[1]. براى اطّلاع بيشتر در مورد آثار ابو زرعه و شرح حال وى، ر. ك: أبو زرعة الرازى وجهوده فى السنة النبوية، ج 1، ص 183- 203؛ الجرح و التعديل، ج 1، ص 328- 349؛ تاريخ بغداد، ج 10، ص 325- 335( ش 5469)؛ تذكرة الحفّاظ، ج 2، ص 557- 558( ش 579)؛ طبقات الحفّاظ، ص 272- 273( ش 561).

[2]. منسوب است به سجستان( همان سيستان)، شهرى تاريخى در شرق ايران و غرب هرات افغانستان، ومشهور آن است كه اصل ابو داوود از شهر مذكور بوده؛ اما برخى گفته‌اند كه وى از روستايى از روستاهاى بصره به نام سجستان بوده است.

[3]. اين كتاب، جزو اصول ششگانه حديثى معتبر اهل سنّت است.

[4]. ر. ك: تذكرة الحفّاظ، ج 2، ص 591- 593( ش 615)، سير أعلام النبلاء، ج 13، ص 203- 221( ش 117)؛ الأنساب، ج 3، ص 225؛ طبقات الحفّاظ، ص 284- 285( ش 592).