مقدّمه‌

تعريف سند و اسناد

سند در لغت، در چندين معنا استعمال شده‌است كه مهم‌ترين آنها عبارت‌اند از:

1. نوعى لباس (بُرد)؛

2. هر چيزى كه مورد اعتماد انسان قرار مى‌گيرد؛

3. بخشى از كوه كه از دامنه، بالاتر است.

و در اصطلاح، سند به خبر دادن از سلسله راويان متن حديث (الإخبار عن طريق المتن)[1] و نيز به سلسله راويان متن حديث (طريق متن الحديث)[2] تعريف شده است و بدان جهت آن را سند ناميده‌اند كه محدّثان، در صحّت يا ضعف حديث، بر آن اعتماد مى‌كنند.

لغت اسناد، در اين معانى استعمال شده است:

1. بالا بردن؛

2. نسبت دادن؛

3. منسوب كردن.

[1]. المنهل الروى، ص 29؛ الخلاصة فى أُصول الحديث، ص 33؛ تدريب الراوى، ج 1، ص 91.

[2]. شرح شرح نخبة الفكر، ص 160( پاورقى).