افكار واهى اش قلبم را احاطه كرده است؛ از هوسهايم پشتيبانى مى كند و دوستى دنيا را در نظرم مى آرايد و ميان من و بندگى تو و نزديكى به تو فاصله مى اندازد» . [1] بنابر اين عامل اصلى سلطه شيطان بر انسان ، هوسهايى است كه با ايجاد موانع معرفت ، راه را براى القائات شيطانى باز مى كند و از اين رو كسانى كه اين موانع را از ميان برده و به گفته قرآن به مرتبه عبوديت خداوند رسيده اند ، شيطان راهى براى وسوسه و القاى ادراكات دروغين در آنها ندارد : «هيچ تسلطى بر بندگانم ندارى [2] » .