فرمود: «نه؛ پيش از آن نيز خانه‌هايى بود؛ ليكن آن، اوّلين خانه‌اى است كه براى مردم؛ بركت نهاده شده است كه در آن، هدايت و رحمت و بركت است.

اوّلين كسى كه آن را ساخت، ابراهيم عليه السلام بود و سپس طايفه‌اى از عرب از قبيله جَرهَم. سپس خراب شد. پس قريش، آن را باز ساخت».

ج- فلسطين، شام، سرزمين كوفه‌

قرآن‌

«و او (ابراهيم) و لوط را به سوى سرزمينى نجات داديم كه در آن براى جهانيان بركت نهاده بوديم».

«منزّه است خدايى كه بنده‌اش را شبى از مسجد الحرام به سوى مسجد الأقصى- كه پيرامونش را بركت داده بوديم- سِيْر داد تا از آيات خويش به او نشان دهيم؛ همانا او شنوا و بيناست».

«و براى سليمان، تندباد را [رام كرديم‌] كه به فرمان او، به سوى سرزمينى كه در آن بركت نهاديم، جريان مى‌يافت، و ما به هر چيزْ دانا بوديم».

«و به گروهى كه پيوسته تضعيف مى‌شدند، بخش‌هاى شرق و غرب سرزمينى‌[1] را كه به آن، بركت داده بوديم، به ميراث بخشيديم».

حديث‌

1008 تفسير القمّى‌- در تفسير آيه: «او (ابراهيم) و لوط را به سوى سرزمينى نجات داديم كه در آن براى جهانيان بركت نهاديم»-: يعنى به سوى شام و سرزمين كوفه.

1009 تفسير القمّى: سخن خداوند كه: «و براى سليمان، تندباد را [رام كرديم‌]»،

[1]. ظاهراً مراد از« سرزمين»، سرزمين شام و فلسطين است و اين كه پس از آن فرموده است:« به آن، بركت‌داده بوديم»، آن را تأييد مى‌كند و خداوند، جز سرزمين مقدّس را كه پيرامون فلسطين است،« مبارك( بركت‌داده شده)» نخوانده است، مگر كعبه مقدّس را.

معناى‌آيه، اين‌است كه: بنى اسرائيل را كه تضعيف‌شدگان بودند، وارث شرق و غربِ سرزمين مقدّس ساختيم.

اين كه خداوند، آنان را با صفتِ« مستضعف( تضعيف‌شده)» ياد كرده، براى يادآورى كار شگفت اوست كه ضعيف را رفعت مى‌بخشد و و مستضعف را تقويت مى‌كند و سرزمينى را به ملكيّت او درمى‌آورد كه عادتاً جز نيرومندانِ صاحب سپاه و قدرت، به آن دست نمى‌يابند.( الميزان: 8/ 228)